Zbroja - Jacek Kaczmarski

Dałeś mi Panie zbroję, dawny kuł płatnerz ją

W wielu pogięta bojach, w wielu ochrzczona krwią

W wykutej dla giganta potykam się co krok

Bo jak sumienia szantaż uciska lewy bok

Lecz choć zaginął hełm i miecz

Dla ciała żadna w niej ostoja

To przecież w końcu ważna rzecz

Zbroja

Magicznych na niej rytów dziś nie odczyta nikt

Ale wykuta z mitów i wieczna jest jak mit

Do ciała mi przywarła, nie daje żyć i spać

A tłum się cieszy z karła, co chce giganta grać

Lecz choć zaginął hełm i miecz

Dla ciała żadna w niej ostoja

Bo przecież w końcu ważna rzecz

Zbroja

A taka w niej powaga dawno zaschniętej krwi

Że czuję jak wymaga i każe rosnąć mi

Być może nadaremnie, lecz stanę w niej za stu

Zdejmij ją Panie ze mnie, jeśli umrę podczas snu

Bo choć zaginął hełm i miecz

Dla ciała żadna w niej ostoja

To w końcu życia warta rzecz

Zbroja

Wrzasnęli hasło «wojna», zbudzili hufce hord

Zgwałcona noc spokojna ogląda pierwszy mord

Goreją świeże rany, hańbiona płonie twarz

Lecz nam do obrony dany pamięci pancerz nasz

Choć, choć za ciosem pada cios

I wróg posiłki śle w konwojach

Nas przed upadkiem chroni wciąż

Zbroja

Wywlekli pudła z blachy, natkali kul do luf

I straszą sami w strachu, strzelają do ciał i słów

Zabrońcie żyć wystrzałem, niech zatryumfuje gwałt

Nad każdym wzejdzie ciałem pamięci żywej kształt

Choć słońce skrył bojowy gaz

I żołdak pławi się w rozbojach

Wciąż przed upadkiem chroni nas

Zbroja

Wytresowali świnie, kupili sobie psy

I w pustych słów świątyni stawiają ołtarz krwi

Zawodzi przed bałwanem półślepy kapłan-łgarz

I każdym nowym zdaniem hartuje pancerz nasz

Choć krwią zachłysnął się nasz czas

Choć myśli toną w paranojach

Jak zawsze chronić będzie nas

Zbroja

Раббым, сен маған сауыт бердің, бұрынғы сауыт-сайман

Көптеген шайқастарда ол қанмен шомылдыру рәсімінен өтті

Алпамыс үшін ойылған бірде, Сүрінемін әр қадамым

Өйткені, ар-ождан сияқты бопса сол жаққа қысым жасайды

Бірақ дулыға мен қылыш жоқ болса да

Онда денеге арналған қасиетті орын жоқ

Бұл, сайып келгенде, маңызды нәрсе

Құрыш

Ондағы сиқырлы гравюраларды бүгін ешкім оқымайды

Бірақ мифтерден жасалған және мәңгілік, бұл миф сияқты

Денеме жабысты, өмір сүруге, ұйықтауға мүмкіндік бермейді

Ал дәу болып ойнағысы келген еңгезерге қалың жұрт риза

Бірақ дулыға мен қылыш жоқ болса да

Онда денеге арналған қасиетті орын жоқ

Өйткені, бұл маңызды нәрсе

Құрыш

Ал оның көптен кепкен қанында сондай салмақтылық бар

Мен мұны қалай талап ететінін және мені өсіретінін сезінемін

Мүмкін бекер, бірақ мен оған жүзге дейін тұрамын

Тәңірім, егер мен ұйықтап жатқанда өлсем, оны алып таста

Өйткені дулыға мен қылыш жоқ болса да

Онда денеге арналған қасиетті орын жоқ

Ақыр аяғында бұл тұрарлық нәрсе

Құрыш

«Соғыс» ұранымен ұрандап, ордаларды оятты

Зорланған тыныш түн бірінші кісі өлтіруді бақылайды

Жаңа жаралар жанып, Ұяттан жүзі өртеніп жатыр

Бірақ біздің сауытымыз өзімізді қорғау үшін берілген

Соққы соққыдан кейін келсе де

Ал жау колоннамен қосымша күштерді жібереді

Ол бізді әлі де құлаудан қорғайды

Құрыш

Олар қалайы жәшіктерді алып тастады, бөшкелер тапты

Және олар қорқыныштан өздерін қорқытады, денелер мен сөздерді атып тастайды

Тірі атуға тыйым салсын, зорлау салтанат құрсын

Пішін тірі жадтың әрбір денесінің үстінен көтеріледі

Күн жауынгерлік газды жасырса да

Ал солдат қарақшылықпен айналысады

Ол бізді әлі де құлаудан қорғайды

Құрыш

Олар шошқаларды оқытты, ит сатып алды

Ал ғибадатхананың бос сөздерінде олар қаннан құрбандық үстелін қойды

Жартылай соқыр өтірікші діни қызметкер қардың алдында жылайды

Әр жаңа сөйлеммен ол біздің қару-жарақты қатайтады

Уақытымыз қанға тұншыққанмен

Ойлар паранойяға батып кетсе де

Әдеттегідей, ол бізді қорғайды

Құрыш