Jan Kochanowski - Jacek Kaczmarski

Tak nas Panie obdarzasz, wżdy nam zawsze mało —

Za nic mamy — co mamy, więcej by się chciało

A przecież ni nam życia, ni geniuszu starcza

By skorzystać z bogactwa jeno duszy skarbca

Za to ciało gnębimy, jakby wieczne było:

Krwią wojenny trud płaci, potem zrasza miłość;

Aż i w końcu niezdatne do snu ni kielicha;

Trzeszczy, cieknie i tęchnie, wzdyma się i wzdycha

Nie zachwycą już nas wtedy szczodre dary boże

Bośmy kochać to przywykli, z czego czerpać możem

Późno mądrość przychodzi

Czego pragnąć się godzi

Ale próżno żałować

Czego nie szło zachować

Przypomina pergamin czy cielęca skóra

Że i drzewiej wiedziano — co dziś skrobią pióra

Krom grosiwa i jadła, i chybkiej obłapki

Zawżdy człeka kusiły te same zagadki

Po swojemu się każdy ze Stwórcą pasował

A co siebie nadręczył, innym krwi popsował

Własnym myślom nie ufał, życie sobie zbrzydził

Bał się swojego strachu i wstydu się wstydził

Lubo jako my się cieszył - czym?

— nie miał pojęcia

I umierał taki mądry, jak był w czas poczęcia

Żak profesorom krzywy

Martwych nie słucha żywy

Nie wyciągają wnuki

Z życia dziadów nauki

Kto cnotami znudzony, nieufny nadziei

Swoich kroków niepewny — do dworu się klei

Tam wśród podobnych sobie może się wyszumieć

A przy tym w nic nie wierzyć, niczego nie umieć:

Prałat karci opojów — sam jeszcze czerwony

Złodziej potrząsa kluczem do skarbca Korony

Kanclerz wspiera sojusze na ościennym żołdzie

A mędrcy przed głupotą łby schylają w hołdzie

Wiem — bo byłem sekretarzem u króla.

Do czasu

Gdy wolałem się pokłonić władzy Czarnolasu

Dwór ma swoje zalety:

Po komnatach — kobiety

W radach szlachta zasiada —

Jeno nie ma z kim gadać

Kto i bawić się umiał i nie bał się myśleć

Temu starość niestraszna pod lipowym liściem

Miło dumać wśród brzęku pszczół nad bytowaniem —

Czy się zboża wykłoszą, a czy kuśka stanie!

Czy w powszechnej niezgodzie kraj się znów pogrąży

Czy się księgę ostatnią w druku ujrzeć zdąży

Która gwiazda na niebie moja — ta co spada

Czy ta nad widnokręgiem, co jutrzenką włada?

Tylu bliskich i dalekich dzień po dniu odchodzi

A ja żyję w lat bogactwie, co mi schyłek słodzi…

Im mniej cię co dzień, miodzie —

Tym mi smakujesz słodziej:

I słońcem i księżycem

Rozkoszą nienasyceń

Szczodrością moich dni —

Dziękuję ci

Сіз бізге осылай бересіз, Ием, өйткені бізде әрқашан жеткіліксіз -

Бізде бекер ештеңе жоқ - бізде не бар, біреу одан да көп нәрсені қалайды

Сонда да бізге өмір де, данышпандық та жетпейді

Тек қазынаның жанының байлығын пайдалану

Ол үшін біз денені мәңгілік сияқты азаптаймыз:

Соғыс жігері қанмен өтеледі, содан кейін махаббат шашылады;

Тостағанға дейін және соңында ұйқыға жарамсыз;

Сықырлап, ағып, күрсініп, ісініп, күрсініп барады

Құдайдың мол сыйлары бізді енді қуантпайды

Өйткені біз нені алуға болатынын жақсы көруге үйреніп қалғанбыз

Даналық кеш келеді

Нені қалау қолайлы

Бірақ өкінбейді

Нені сақтамау керек еді

Ол пергамент немесе бұзау терісіне ұқсайды

Тіпті ағаштар да белгілі болды - бүгінде қандай қауырсындар қырылады

Пенни мен азық-түлік пен тез нандардан басқа

Адам әрқашан бірдей жұмбақтар арқылы азғырылады

Олардың әрқайсысы Жаратушымен өзінше сәйкес болды

Ал өзін не қинаса, өзгенің қанын да талайды

Өз ойына сенбей, өмірден жиіркенген

Ол өз қорқынышынан қорқып, ұятынан ұялды

Немесе біз қуандық - не?

— оның ештеңесі болмады

Және ол туылған кездегідей дана болды

Профессорларды қисық сілкіңіз

Тірілер өлгенді тыңдамайды

Немерелер шығармайды

Ғылым аталарының өмірінен

Қасиеттерден жалықтырған, үмітке сенбейтін

Қадамдарына сенімсіз - ол сотқа жабысады

Онда, пікірлестердің арасында мағынасы бар

Сонымен қатар, ештеңеге сенбе, ештеңе істей алма:

Прелат маскүнемдерді сөгеді - оның өзі әлі қызыл

Ұры тәж қоймасының кілтін шайқайды

Канцлер көрші жалақыдағы альянстарды қолдайды

Ал данышпандар ақымақтыққа бастарын иеді

Мен білемін - өйткені мен патшаға хатшы болғандықтан.

Сол уақытқа шейін

Мен Чарноластың билігіне бас иуді жөн көргенде

Манордың артықшылықтары бар:

Палатада - әйелдер

Дворяндар кеңестерде отырады -

Тек сөйлесетін ешкім жоқ

Кім ойнай алды және ойлаудан қорықпады

Кәрілік линден жапырағы астында одан қорықпайды

Өмір туралы аралардың ызылдағаны арасында медитация жасау өте жақсы —

Егін шығады ма, ал дик тоқтай ма!

Ел тағы да әмбебап алауыздыққа ұшырай ма?

Басылған соңғы кітапты уақытында көре аласыз ба?

Аспандағы қай жұлдыз менікі - құлап жатқан жұлдыз

Таңды басқаратын көкжиектен асып кеткені ме?

Күннен күнге алыс-жақын кетіп жатқандар қаншама

Ал мен құлдырауымды тәтті ететін байлық жылдары өмір сүремін...

Сіз күн сайын аз болсаңыз, бал -

Бұл сізді маған тәттірек етеді:

Және күн мен ай

Тойымсыздықтың рахаты

Менің күндерімнің жомарттығымен —

Рақмет сізге