Mury ' 87 (Podwórko) - Jacek Kaczmarski

Jak tu wyrywać murom zęby krat

Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa

Jakże gnijącym gruzem grzebać stary świat

Kiedy nowego nie ma czym i na czym stawiać

O czym dziś na podwórku śpiewać

Liszajom obsuniętych ścian

Gdzie nawet skrawek nieba ziewa

Na widok tych śmiertelnych ran

Ref.

We wklęsłym bruku tylko lśni

Wieczna bez dna kałuża

I widać w niej groby, groby, groby

Pod całunem naszych dni

Historia się zmieniła w mułu mur

W którym ugrzęzną myśli wzrok i dłonie

Staruszek w czerni, przed kapliczką łzawy chór

Rozmokły tynk jak gąbka nieuchronnie wchłonie

Wieczne światełko tli się jeszcze

Grzeje się w nim, w słoiku kwiat

A za zamkniętą bramą przestrzeń

Ślepej uliczki w wielki świat

Ref.

We wklęsłym bruku tylko lśni

Wieczna bez dna kałuża

I widać w niej groby, groby, groby

Pod całunem naszych dni

Napis na murze dłużej tutaj trwa,

Niż człowiek co wydrapał go z wieczora

Pół wieku dni podobnych do każdego dnia

Na śladach kul tych z wojny, i tych z wczoraj

Ot, co zostaje z wielkiej rzeki

Myśli, zapachów, głosów, barw

W murach podwórka «R» zacieki

W szczelinach warstwy martwych larw.

Droga stąd już tylko w dół

W uścisk gliny, w pleśń i w plusz

Pomiędzy groby, groby, groby,

Których dawno nie ma już

Қабырғалардан штангалардың тістерін қалай жұлып алуға болады

Тот кірпіш пен ерітіндімен жолақ болған кезде

Шіріген үйінділермен ескі дүниені қалай көму керек

Бәс тігуге жаңа ештеңе болмаған кезде

Бүгін аулада не туралы ән айту керек

Құлаған қабырғалардан қыналар

Тіпті аспанның сынығы да есінейді

Осы өлімге әкелетін жараларды көргенде

Сілтеме.

Ойыс тастарда ол тек жарқырайды

Мәңгілік түпсіз шалшық

Ал одан молалар, бейіттер, бейіттерді көруге болады

Біздің күндердің перде астында

Тарих балшық қабырғаға айналды

Көздеріңіз бен қолдарыңыз тұрып қалады

Қара киінген қарт, капелла алдында көз жасы төгілген хор

Губка сияқты суланған сылақ еріксіз сіңеді

Мәңгілік нұр әлі де жарқырайды

Онда қызады, құмырада гүл

Ал жабық қақпаның артында кеңістік

Үлкен әлемдегі тұйық

Сілтеме.

Ойыс тастарда ол тек жарқырайды

Мәңгілік түпсіз шалшық

Ал одан молалар, бейіттер, бейіттерді көруге болады

Біздің күндердің перде астында

Қабырғадағы жазу мұнда ұзағырақ,

Оны кешке тырнап тастаған адамға қарағанда

Әр күнге ұқсас жарты ғасыр күн

Соғыс пен кешегі оқтардың ізінде

Ұлы өзеннен не қалды

Ой, иіс, дауыс, түстер

«Р» ауласының қабырғаларында жолақтар бар

Жарықтарда өлі дернәсілдердің қабаттары бар.

Мұндағы жол тек төмен қарай

Саз құшағында, қалып пен плюште

Мола, бейіт, бейіт арасында,

Қайсысы әлдеқашан өтіп кеткен