Widzenie - Jacek Kaczmarski

Widzę normalny kraj —

Brzozy, cerkiew, rzeka

Nad rzeką olchowy gaj

Dar Boga dla człowieka

Wiatrem wędruje dzwon

Zrodzony w gliny grudzie

I oto ze wszystkich stron

Idą normalni ludzie

Mówią to, co mówili

Nikt ich za to nie gani

Myślą to, co myśleli

Nikt nie myśli za nich

I widzę jedno z miast

W jego mrówczej strukturze

W otwartym oknie blask

I drzwi otwarte w murze

Za drzwiami pokój, stół

Na ścianach starzy mistrzowie

Za stołem — jakbym czuł -

Siedzi normalny człowiek

I mówi to, co mówił

Wcale nie boi się tego

I myśli to, co myślał

I nie ma w tym nic złego

I widzę drogę w kres

Za koło horyzontu

Nie dziwiąc się, że tak jest

Jak powinno być od początku

Więc chwyta mnie jeden — z Nich

I w oczy drwiąco patrzy:

— Obudź się no, te — psych!

I daje mi zastrzyk

Potem, normalna rzecz

Do łóżka mnie przywiąże

Chciałbym znów zasnąć, lecz

Za snem — już nie nadążę

Мен қалыпты елді көремін -

Қайыңдар, православие шіркеуі, өзен

Өзен жағасындағы албырт тоғайы

Құдайдың адамға берген сыйы

Қоңырау желде дірілдейді

Бір кесек саз

Міне, ол барлық жағынан

Қалыпты адамдар жаяу жүреді

Олар айтқанын айтады

Бұл үшін оларды ешкім сөгіп жатқан жоқ

Олар не ойлағанын ойлайды

Олар үшін ешкім ойламайды

Ал мен қалалардың бірін көріп тұрмын

Құмырсқа құрылымында

Ашық терезеде жарқыратыңыз

Ал есік қабырғадан ашылды

Есіктің артында бөлме, үстел бар

Қабырғалардағы ескі шеберлер

Үстелдің артында - мен сезгендеймін -

Қалыпты адам отыр

Және айтқанын айтады

Ол одан мүлде қорықпайды

Және ол ойлағанын ойлайды

Ал мұның еш жамандығы жоқ

Ал мен соңына дейін баратын жолды көріп тұрмын

Көкжиектің артында

Бұл таңқаларлық емес

Әу бастан қалай болу керек

Сөйтіп, мені бір тартып алды - олардың арасынан

Және көздеріне мысқылдай қарап:

- Оян, иә - псих!

Және ол маған укол салады

Осыдан кейін қалыпты нәрсе

Ол мені төсекке байлап қояды

Мен қайтадан ұйықтағым келеді, бірақ

Ұйқыдан кейін - мен үлгермеймін