Źródło - Jacek Kaczmarski

Płynie rzeka wąwozem, jak dnem koleiny

Która sama siebie żłobiła

Rosną ściany wąwozu, z obu stron coraz wyżej

Tam na górze są ponoć równiny

I im więcej tej wody, tym się głębiej potoczy

Sama biorąc na siebie cień zboczy…

Piach spod nurtu ucieka, nurt po piachu się wije

Własna w czeluść ciągnie go siła

Ale jest ciągle rzeka na dnie tej rozpadliny

Jest i będzie, będzie jak była

Bo źródło, bo źródło wciąż bije

A na ścianach wąwozu pasy barw i wyżłobień

Tej rzeki historia, tych brzegów

Ślady głazów rozmytych, cienie drzew powalonych

Muł zgarnięty pod siebie wbrew sobie

A hen, w dole blask nikły ciągle ziemię rozcina

Ziemia nad nim się zrastać zaczyna…

Z obu stron żwir i glina, by zatrzymać go w biegu

Woda syczy i wchłania, lecz żyje

I zakręca, omija, wsiąka, wspina się, pieni

Ale płynie, wciąż płynie wbrew brzegom

Bo źródło, bo źródło wciąż bije

I są miejsca, gdzie w szlamie woda niemal zastygła

Pod kożuchem brudnej zieleni;

Tam ślad, prędzej niż ten, co zostawił go, znika

Niewidoczne bagienne są sidła

Ale źródło wciąż bije, tłoczy puls między stoki

Więc jest nurt, choć ukryty dla oka!

Nieba prawie nie widać, czeluść chłodna i ciemna

Niech się sypią lawiny kamieni!

I niech łączą się zbocza bezlitosnych wąwozów

Bo cóż drąży kształt przyszłych przestrzeni

Jak nie rzeka podziemna?

Groty w skałach wypłucze, żyły złote odkryje

Bo źródło, bo źródło wciąż bije…

Өзен сайдың түбіндей саймен ағып жатыр

Кім өзі ойып алған

Шатқал қабырғалары екі жақтан биіктеп, биіктеп барады

Ол жерде жазықтар бар

Ал бұл су неғұрлым көп болса, соғұрлым ол тереңдей түседі

Беткейлердің көлеңкесін алып ...

Ағыс астынан құм ағып жатыр, құм үстінде ағыс ағып жатыр

Оның күші оны тұңғиыққа тартады

Бірақ бұл шыңыраудың түбінде әлі өзен бар

Ол бар және болады, бұрынғыдай болады

Өйткені бұлақ, өйткені бұлақ әлі соғып жатыр

Ал сайдың қабырғаларында түсті жолақтар мен ойықтар

Бұл өзеннің, осы жағалаулардың тарихы

Бұлдыр тастардың іздері, құлаған ағаштардың көлеңкелері

Қашыр өз-өзіне қарамай өзіне қарсы ұрады

Ал тауық, әлсіз жарқырау астында әлі де жерді кесіп өтеді

Оның үстіндегі жер бірге өсе бастайды ...

Оны жүгірмеу үшін екі жағына қиыршық тас пен саз

Су ысқырып, сіңіреді, бірақ өмір сүреді

Ал айналады, айналып өтеді, сіңеді, өрмелейді, көбіктенеді

Бірақ ағып жатыр, әлі де жағаға қарсы ағып жатыр

Өйткені бұлақ, өйткені бұлақ әлі соғып жатыр

Ал суы шламда қатып қала жаздаған жерлер бар

Лас жасыл пальто астында;

Ол жерде із қалдырғанға қарағанда тезірек жоғалады

Батпақтарда тұзақтар көрінбейді

Бірақ бұлақ әлі күнге дейін соғуда, импульсті беткейлер арасында мәжбүрлейді

Демек, көзден жасырын болса да, ағыс бар!

Аспан дерлік көрінбейді, тереңдігі салқын және қараңғы

Тас көшкіні болсын!

Ал мейірімсіз сайлардың баурайы қосылсын

Өйткені болашақ кеңістіктердің пішіні қандай

Қалай жер асты өзені емес?

Жартастағы гроталарды шайып тастайды, алтын тамырларды ашады

Өйткені бұлақ, өйткені бұлақ әлі соғып жатыр ...