Ostatnie Dni Norwida - Jacek Kaczmarski

Piękno jest na to żeby zachwycało

Nie znam piękniejszej nad piękno ojczyzny

W której — minąwszy przeznaczeń mielizny

Warto zanurzyć obolałe ciało

Pychy się wyzbyć

Grobowce Piękna — kosztowne artyzmy

Których wieczności wzór — piramid stałość

Na duszę kładą tylko plamę białą

Jak bandaż kłamstwa co owija blizny

By nie bolało

A nad Sekwaną pochylona gałąź

Żywa pod blaskiem corocznej siwizny

Wspomina drzewo układane w pryzmy

Gdy Templariuszy Król spalał wspaniałość

W czas wielkiej schizmy

Ściemniała belka w narożniku izby

W której się kiedyś na ludwiki grało

Dobrze pamięta choć wygięta w pałąk

Czas gdy Moliera psy uliczne gryzły

Z Pana pochwałą!

Tu Marsyliankę też się poznawało

Gdy wolność tłumu obwieszczały gwizdy

I bruk paryski był - jak nigdy — żyzny

Bo gilotyna grała aż chrupały

Karki w bieliźnie

Po Bonapartem ścichły echa wyzwisk

Szańce Komuny w bieg życia wessało

I świat w bezduszną obrasta dojrzałość

Knuty z jedwabiu przemysł socjalizmy

Nabite Działo!

Ręce grabieją wino całkiem kwaśne

Na rękawiczki braknie mi pieniędzy

I myśl zmarznięta nie chce płynąć prędzej

A przecież przez nią i to dla niej właśnie

Umieram w nędzy…

Więc cóż jest piękno?

Wód słoneczne bryzgi?

Diament w popiołach?

Pamięć?

Doskonałość?

Gdyby to tylko — byłoby za mało!

Dusza rozpięta raz na Krzyżu myśli

Wyrazi — Całość!

Керемет болу үшін сұлулық бар

Мен одан әдемі Отанды білмеймін

Қайсысында – шалдардың тағдырлары өткен

Ауырған денені суға батыруға тұрарлық

Менмендіктен арылу үшін

Сұлулық молалары - қымбат өнер

Кімнің мәңгілік үлгісі - пирамидалардың тұрақтылығы

Олар тек жанға ақ дақ түсіреді

Шрамды орайтын өтірік таңғыш сияқты

Ауыртпаса екен деп

Және Сена үстіндегі иілу бұтағы

Ол жыл сайынғы сұр шаштың жарқырауы астында тірі

Ол ағаштың үйілгенін есіне алды

Тамплиер патшасы өзінің салтанатын өртеп жібергенде

Үлкен алауыздық кезінде

Бөлменің бұрышындағы күңгірт сәуле

Бұрын адамдар лудвики ойнайтын

Ол басына бүгілгенімен жақсы есіне алады

Мольердің көше иттері тістеген кез

Жаратқан Иенің мақтауымен!

Мұнда Марсельеза да бір-бірін таниды

Ысқырықтар көпшіліктің еркіндігін жариялағанда

Ал Париж тротуары бұрын-соңды болмағандай құнарлы болды

Өйткені гильотина сықырлап тұрды

Іш киімде мойындар

Бонапарттан кейін қорлау жаңғырығы басылды

Ол Коммунаның қорғандарын өмір ағымына сіңірді

Ал дүние жансыз жетілуде өседі

Социализмнің кнуты жібек өнеркәсібі

Зеңбірек жүктелді!

Қолдар шарапты қышқыл етеді

Қолғапқа ақшам жетпейді

Ал салқын ой тезірек ағып кетпейді

Оның арқасында, бұл ол үшін

Мен жоқшылықтан өлемін...

Сонымен, сұлулық дегеніміз не?

Күн суының шашырауы?

Күлдегі гауһар?

Жад?

Кемелдік пе?

Ол аз болса ғой!

Ойлар айқышында бір рет созылған жан

Ол білдіреді - Бүкіл!