Litania - Jacek Kaczmarski

Od swych ojców dojrzalsi, kiedy byli w tym wieku

Beznadziejną ich drogą podążamy — na przekór

Czasem słabsi od kurzu wstrzymujemy wichury

I stawiamy pomniki zapomnianej kultury

Czasem twardsi od skały i jak skała nieczuli

Omijamy spojrzeniem wyrywany bruk ulic

Wszechstronniejsi od mędrców myśl chowamy na potem

Nazywamy mus — łaska i światłością - ciemnotę

Bardziej godni od królów z ziemi grząskiej od potu

Ślepym siłom historii wciąż skaczemy do oczu

Lecz mądrzejsi od wodzów, z twarzą nisko spuszczoną

Podajemy im co dzień przerdzewiałe strzemiona

Śmiertelniejsi od kwiatów podnosimy się łanem

Kiedy kosa już w ruchu, a pokosy sprzedane

Sprawiedliwsi od sędziów w trybunale wysokim

Z wyuczonym spokojem przyjmujemy wyroki

Bezwzględniejsi od katów, wreszcie wielcy i sami

Na szafotach gadamy odciętymi głowami

Осы жасқа келгенде әкелерінен де есейген

Біз олардың үмітсіз жолымен жүреміз - соған қарамастан

Кейде шаңнан да әлсіз, біз дауылдарды ұстаймыз

Ал біз ұмыт болған мәдениет ескерткіштерін орнатып жатырмыз

Кейде олар жартастан қатты, ал тастай қатты болады

Көшелердің жыртылған тротуарынан аулақпыз

Біз данышпандарға қарағанда жан-жақты болатын ойларды кейінірек жасырамыз

Муза – рақым, нұр – надандық дейміз

Терден гөрі батпақты жердің патшаларынан да лайықты

Тарихтың соқыр күштері әлі соқырлардың көз алдында

Бірақ басшылардан да ақылды, жүзі төмен

Біз оларға тот басқан үзеңгілерді күнде береміз

Гүлден де өлімші, арқамен көтерілеміз

Орақ қозғалыста болған кезде және жолақтар сатылған кезде

Жоғарғы трибуналдағы судьяларға қарағанда әділетті

Біз сөйлемдерді үйренген байсалдылықпен қабылдаймыз

Жазалаушылардан да аяусыз, ақырында ұлы және жалғыз

Біз кесілген бастарымызбен тіректердің үстінде сөйлесеміз