Legenda o miłości - Jacek Kaczmarski

On ją dostrzegł nagle, ona go dojrzała

I świat im zniknął z oczu, jak z dmuchawca puszek

Ciało — jak powietrza — zapragnęło ciała

I czujnie się jęły obwąchiwać dusze

Tyle niepewności i odwagi tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Liczyli razem gwiazdy, biedronki i ptaki

Bo na siebie liczyć nie śmieli na razie

Każdy gest — sygnałem, każdy uśmiech — znakiem

Los — szyderczym szyfrem, astrologią wrażeń

Tyle prawd przewrotnych i tajemnic tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Aż wręczył jej tulipan: prężny, łebski, gładki

Purpurą nabrzmiały, jak płonącym mrokiem

A ona na to róży rozchyliła płatki

By spłynęły po nich życionośne soki

Tyle tkliwych lęków w nieuchronnej sile!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Misterium energii — wulkan, błyskawice

Szramy po pazurach i chwalebne sińce;

Zachłanną bachantkę skrzesał z bladolicej

Ona — z trubadura — swego barbarzyńcę

Tyle zapamiętań i przebudzeń tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Gniazdo i pisklęta, spełnione pragnienia

Uznali więc, że teraz stać ich już na wszystko:

Za dnia naprawiali usterki istnienia

Nocą przy kominku strzegli paleniska

Tyle dobrej woli, próżnych trudów tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

On ją zaczął zdradzać, choćby i w marzeniach

Ona drżała — czując cudzych oczu dotyk…

Czas im siebie skąpił na wspólne olśnienia

W bitwy się zmieniały codzienne kłopoty

Tyle w nich oskarżeń i winy w nich tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę

I dopadł ich spokój.

Ani się spostrzegli —

Już grzali zziębłe stopy, choć wygasł kominek

I jeszcze z nawyku stare kłótnie wiedli

Gdzie miłość błądziła, jak zbędny przecinek

Tyle niespełnienia i przesytu tyle!

Ale już wiedzieli, że tylko przez chwilę…

Aż jemu się zmarło i ona w ślad za nim

Odeszła między gwiazdy, ptaki i biedronki

Wszak byli na wieczność w sobie zakochani

Nie cierpiąc nawet w kłótniach najkrótszej rozłąki

Tyle było życia — konania w nich tyle…

Ani nie poczuli, że tylko przez chwilę

Ол оны кенеттен көрді, ол оны көрді

Дүние олардың көзінен ғайып болды

Дене - ауа сияқты - денені қалайды

Олар жандарды қырағылықпен иіскеуге кірісті

Сонша белгісіздік және сонша батылдық!

Мұны бір сәтке де білмеген...

Жұлдыздарды, құстарды, құстарды бірге санады

Өйткені олар әлі өздерімен санасуға батылы жетпеді

Әрбір ишарат – белгі, күлімсіреу – белгі

Тағдыр – мазақ ететін шифр, сезім астрологиясы

Қаншама бұрмаланған шындықтар мен қаншама құпиялар!

Мұны бір сәтке де білмеген...

Ол қызғалдақ бергенше: қалқыған, бас және тегіс

Олар лаулаған қараңғылық сияқты қызыл қызылға боялған

Ол сол кезде раушанның жапырақтарын ашты

Олардың үстінен өмірлік маңызды шырындар ағады

Көптеген нәзіктіктер сөзсіз күштен қорқады!

Мұны бір сәтке де білмеген...

Энергияның құпиясы - жанартау, найзағай

Тырнақтардың тыртықтары мен керемет көгеруі;

Ол ашкөз баккантты бозғылт жүзді әйелден тұрғызды

Ол - трубадур - оның варвары

Көптеген естеліктер мен жаңғырулар!

Мұны бір сәтке де білмеген...

Ұя мен балапан, орындалған тілек

Сондықтан олар қазір бәрін жасай аламын деп шешті:

Олар күндіз болмыстың кемшіліктерін түзететін

Түнде олар ошақты каминнің жанында күзететін

Қаншама ізгі ниет, қаншама бос еңбек!

Мұны бір сәтке де білмеген...

Ол тіпті түсінде де оны алдай бастады

Ол дірілдеп тұрды - басқа біреудің көзі тиіп тұрғанын сезді ...

Уақытты ортақ ашуға жұмсады

Күнделікті қиындықтар шайқасқа айналды

Олардың ішінде қаншама айып, қаншама кінә бар!

Ешқайсысы мұның бір сәтке екенін білмеді

Және олар тыныштықты сезінді.

Олар байқамады -

Камин сөніп қалса да, олар суық аяқтарын жылытып үлгерді

Ал олар әдеті бойынша ескі ұрыс-керіспен күресе бастады

Махаббат керексіз үтір сияқты адасып кеткен жерде

Қаншама қанағатсыздық пен қанықтылық!

Бірақ олар мұны бір сәтке ғана білді ...

Ол өлгенше және ол оның соңынан ерді

Ол жұлдыздардың, құстардың және ханымдардың арасында жүрді

Өйткені, олар бір-біріне мәңгілік ғашық болды

Тіпті жанжалда ең қысқа ажырасудан зардап шекпейді

Қаншама өмір болды - оларда өліп жатқандар сонша ...

Бұл бір сәтке ғана болғанын олар да сезбеді