Epitafium dla Dylana - Jacek Kaczmarski

Ocean w nas śpi

I horyzont z nas drwi

Płytka fala fałszywie się mieni

A prawdziwy jest rejs

Do nieznanych ci miejsc

Kiedy płyniesz na przekór przestrzeni

I na tej z wielu dróg

Po co ci para nóg

I tak dotrzesz na pewno do końca

Niepotrzebny ci wzrok

Żeby wyczuć swój krok

I nie musisz wciąż radzić się słońca

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Zlekceważą twój głos

Którym wróżysz im los

Od jakiego ich nic nie wyzwoli

Bo zabije ich las

Rąk co klaszczą na czas

W marsza rytm co śmierć niosąc nie boli

Patrz jak piją i żrą

Twoją żywią się krwią

I żonglują słowami twych pieśni

Lecz nic nie śni im się

A najlepiej wiesz że

Nie istnieje wszak to co się nie śni

By przy śmierci twej być

Płakać śmiać się i drwić

To jedyny cel twojej eskorty

Oddaj komuś rząd dusz

I na własny szlak rusz

Tam gdzie żadne nie zdarzą się porty

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

Бізде мұхит ұйықтап жатыр

Ал көкжиек бізді мазақ етеді

Таяз толқын жалған жарқырап тұр

Ал круиз нағыз

Сізге белгісіз жерлерге

Сіз ғарышқа қарсы жүзген кезде

Бұл көп жолдардың бірінде

Неліктен сізге жұп аяқ керек

Сіз бәрібір міндетті түрде соңына жетесіз

Сізге көру керек емес

Сіздің қадамыңызды сезіну үшін

Және күнмен кеңесуді жалғастырудың қажеті жоқ

Тақуалар мен қызметшілер

Көпшілік аяғыңа ілінді

Олар сенің азаттықтың сараң сақшылары

Сіз оларды сонда апарасыз

Қай жерде жалғыз қалу керек

Сіз олармен ешбір шекараны кесіп өтпейсіз

Тақуалар мен қызметшілер

Көпшілік аяғыңа ілінді

Олар сенің азаттықтың сараң сақшылары

Сіз оларды сонда апарасыз

Қай жерде жалғыз қалу керек

Сіз олармен ешбір шекараны кесіп өтпейсіз

Олар сіздің дауысыңызды елемейді

Сіз олардың тағдырын айтасыз

Одан оларды ештеңе босатпайды

Өйткені орман оларды өлтіреді

Уақытында шапалақтайтын қолдар

Маршта, өлген ненің ырғағы ауырмайды

Олардың ішіп-жеп жатқанын бақылаңыз

Олар сіздің қаныңызбен қоректенеді

Ал олар сіздің әндеріңіздің сөзін жонглерлік етеді

Бірақ олар ештеңені армандамайды

Ал сіз мұны жақсы білесіз

Өйткені, жоқ нәрсе жоқ

Сіздің өліміңізде болу үшін

Жылап, күліп, мазақ ету

Бұл сіздің еріп жүруіңіздің жалғыз мақсаты

Біреуге бір қатар жан беріңіз

Және өз ізімен жүріңіз

Порттар жоқ жерде

Олар сенің қашып кеткеніңді айтады

Бірақ олар жағаға шығады

Ал опасыз шамдар сені жарықтандырады

Бірақ сен басқа жаққа қарайсың

Сіз толқындар арасында жүзесіз

Сіз өзіңізді толқынға айналдырмайынша

Олар сенің қашып кеткеніңді айтады

Бірақ олар жағаға шығады

Ал опасыз шамдар сені жарықтандырады

Бірақ сен басқа жаққа қарайсың

Сіз толқындар арасында жүзесіз

Сіз өзіңізді толқынға айналдырмайынша