Ambasadorowie - Jacek Kaczmarski

Jeszcze pod ręką globus — z taką mapą świata

Na jaką stać strategie, plany i marzenia

Jeszcze insygnia władzy, sobolowa szata

Gęsty trefiony włos i ręki gest bez drżenia

Jeszcze w zasięgu dłoni zegar, jeszcze wcześnie

Pewności siebie ruch wskazówki nie odbiera

Wzrok — lustro duszy — widzi wszystko nawet we śnie

Któremu spokój niesie Cyfra i Litera

Tyle zrobili już jak na swe młode lata

Ulega dziejów wosk ich nieomylnym śladom —

To George de Selve — obiecujący dyplomata

I Jean de Dinteville — francuski ambasador

Dyskretny przepych — tylko echem dostojeństwa

Turecki dywan, włoska lutnia — znak obycia

W milczących ustach bezwzględnego smak zwycięstwa

W postawach — wielkość - osiągnięta już za życia

Ciężka kotara obu wspiera tym co kryje

Patrzą przed siebie śmiało, pewni swoich racji

Wszak dyplomacja włada wszystkim dziś - co żyje

A oni — kwiat szesnastowiecznej dyplomacji!

Nie wiedzą, co to ból, co dżuma, albo katar

Zachciankom wielkich — świat uczyni zawsze zadość!

To George de Selve — obiecujący dyplomata

I Jean de Dinteville — francuski ambasador

Lecz w nastrojonej lutni nagle struna pęka

I żółkną brzegi kart w otwartej wiedzy księdze…

Za krucyfiksem błądzi mimowolnie ręka

Strzałka zegara iść zaczyna coraz prędzej!

Straszliwy kształt przed nimi zjawia się w pół kroku

I niszczy spokój — czy artysta się wygłupia?

Nie, to nie żart!

Na kształt ten trzeba spojrzeć z boku!

Żeby zobaczyć jasno, że to czaszka trupia!

Byli — i nie ma ich, ach — cóż za wielka strata!

Jak nazywali się?

Któż dzisiaj tego świadom?

Ach!

George de Selve!

Obiecujący dyplomata…

Ach!

Jean de Dinteville, francuski ambasador…

Жер шары әлі қол астында - әлемнің осындай картасымен

Қандай стратегиялар, жоспарлар мен армандар қол жеткізе алады

Күштің тағы бір белгісі, бұлғын киімі

Қалың, тікенді шаш және дірілсіз қол қимылы

Сағат әлі қолында, әлі ерте

Кью қозғалысына деген сенім күшеймейді

Көру – жанның айнасы – бәрін түсінде де көреді

Сан мен әріп кімнің тыныштығын береді

Олар жас кезінде көп нәрсе жасады

Балауыз тарихта қатесіз ізімен жоғалып кетті -

Бұл Джордж де Селве – болашағы зор дипломат

Ал Жан де Динтевилль – Франция елшісі

Ақылды гламур - тек абыройдың жаңғырығы

Түрік кілемі, итальяндық люта – таныстық белгісі

Үнсіз еріндерде абсолютті жеңістің дәмі

Қатынастарда – ұлылық – өмірде қол жеткізіледі

Ауыр перде жасырған нәрсені де қолдайды

Олар өздерінің әділдігіне сенімді, алға қарайды

Өйткені, дипломатия бүгінде өмір сүріп жатқанның бәрін басқарады

Ал олар – XVI ғасыр дипломатиясының гүлі!

Олар ауруды, обаны, мұрыннан су ағуды білмейді

Ұлылардың қыңырлығы - дүние әрқашан қанағаттандырады!

Бұл Джордж де Селве – болашағы зор дипломат

Ал Жан де Динтевилль – Франция елшісі

Бірақ бапталған лютада ішек кенет үзіледі

Ал карталардың шеттері кітаптың ашық білімінде сарғайып кетеді ...

Қол кресттің артында еріксіз адасып кетеді

Сағат көрсеткісі тезірек және жылдамырақ басталады!

Олардың алдындағы қорқынышты пішін жарты қадамда келеді

Ал ол тыныштықты бұзады - суретші ақымақ па?

Жоқ, бұл әзіл емес!

Бұл пішінге бүйірден қарау керек!

Бұл өлі адамның бас сүйегі екенін анық көру үшін!

Олар болды - және олар кетті, а - бұл неткен ысырап!

Олар қалай аталды?

Бұл туралы бүгін кім біледі?

Ах!

Джордж де Селве!

Болашағы зор дипломат...

Ах!

Жан де Динтевиль, Франция елшісі...