Przeczucie / Cztery pory niepokoju - Jacek Kaczmarski

«Wiosną lody ruszyły, Panowie Przysięgli.»

Zakwitają pustynie, śnieg się w słońcu zwęglił,

Bóg umiera na Krzyżu, ale zmartwychwstaje,

Kurczak z pluszu wysiedział Wielkanocne Jaje,

Baran z cukru nie martwi się losu koleją,

Świtem ptaki w niebieskim zapachu szaleją.

Tyle razy to wszystko już się wydarzyło,

Więc dlaczego przed strachem chowamy się w miłość?

— Bo za oknem wiosenny wiatr drzewami szarpie,

Budzą się do pracy upiory i harpie;

Nie ufaj w wieczory, wstań, zaciągnij story —

Upiory i harpie, harpie i upiory…

Latem cierpkie owoce pęcznieją słodyczą,

W tańcu pracy pszczoły na urodzaj liczą,

Słońce szczodrze wytrząsa swoją gęstą grzywę

Na ludzi ospałych, na miasta leniwe.

Matka Boska się pławi w złocie i zieleniach,

Pustoszeją w święto narodowe więzienia —

Tak co roku nas lato spokojem kołysze,

Więc dlaczego przed strachem chowamy się w ciszę?

— Bo za oknem grzmot się ściga z błyskawicą,

W letnią burzę tańczą Wodnik z Topielicą -

Zakochani w zbrodni, ofiar wiecznie głodni —

Wodnik i Topielica, Topielica i Wodnik.

Jesień kładzie słoneczne wspomnienia w słoiki,

Pachną zioła, pęcznieją worki i koszyki,

Przyjaciele wracają z podróży dalekich,

Obmywają stopy w nurcie własnej rzeki.

Pod wieńcem i zniczem usypiają zmarli

Zapomniawszy już o tym, co życiu wydarli,

Poeci o jesieni powielają sztampy,

Więc dlaczego przed strachem — zapalamy lampy?

— Bo za szybą jesienna ulewa zajadła,

Podchodzą do okien strzygi i widziadła.

Odwróć się od szyby, rozmawiaj na migi —

Strzygi i widziadła, widziadła i strzygi…

Zima dzieli istnienia na czarne i białe,

Zimą ciało ogrzejesz tylko innym ciałem,

Paleniska buzują, ciemnieją kominy,

Gęsim puchem piernaty wabią i pierzyny.

Trzej Królowie przybędą Panu bić pokłony,

Złożą dary bogate na wiechciu ze słomy,

Już lat dwa tysiące powraca to święto,

Więc skąd nad stołami milczące memento?

— Bo za oknem śnieżyca, chichoty i wycie,

Przed którymi na próżno chowamy się w życie.

Ten niepokój dopadnie nas zawsze i wszędzie —

Pamiętamy, co było

Więc wiemy — co będzie.

«Көктемде мұз болады, мырзалар».

Шөлдер гүлдейді, қар күнге күйіп,

Құдай айқышта өледі, бірақ қайта тіріледі,

Жұмсақ тауық Пасха жұмыртқасын шығарды,

Қант қошқары теміржол тағдырына алаңдамайды,

Таң ата көк иіске бөленген құстар есінен танып қалады.

Мұның бәрі көп рет болды

Неліктен біз қорқыныштан махаббатта жасырамыз?

- Өйткені терезенің сыртында көктемгі жел ағаштарды сүйретеді,

Wraiths және гарпиялар жұмысқа ояу;

Кешке сенбе, тұр, әңгімелеріңді сал -

Арфалар мен арфалар, арфалар мен варайлар ...

Жазда тарт жемісі тәтті болып ісінеді,

Жұмыс биінде аралар құнарлылыққа сенеді,

Күн өзінің қалың жалын жомарттықпен шайқайды

Жалқаулар үшін, жалқау қалалар үшін.

Біздің ханым алтын мен жасылға бөленген,

Pustoszeją түрменің ұлттық мерекесінде -

Сондықтан жыл сайын жаз бізді тыныштықпен толтырады,

Ендеше, біз неге қорқыныштан үнсіз тығыламыз?

- Өйткені терезенің сыртында найзағай ойнап, күн күркіреді,

Суқұйғыш пен Топелика жазғы дауылда билеп жатыр -

Қылмысқа ғашық құрбандар әрқашан аш болады -

Водник пен Топиелика, Топиелика және Водник.

Күз шуақты естеліктерді құмыраға салады,

Шөптердің иісі шығады, сөмкелер мен себеттер ісінеді,

Достар алыс сапардан оралады,

Аяқтарын өз өзенінің ағысымен жуады.

Өлгендер гүл шоқтары мен шамның астында ұйықтайды

Өмірінен нені жұлып алғанын ұмытып,

Күз ақындары клишелерді қайталайды,

Олай болса, неге біз шамдарды қорқынышқа қарсы жағамыз?

- Өйткені әйнектің артында күзгі жаңбыр жеді,

Олар стрига терезелеріне және көрнекілерге барады.

Шыныдан бұрылыңыз, белгілермен сөйлесіңіз -

Стригой және көрнекі жерлер, көрнекі жерлер және стригой ...

Қыс өмірді ақ пен қараға бөледі,

Қыста сіз тек денеңізді басқа денемен жылытасыз,

Каминдер гуілдеп, мұржалар күңгірттеніп,

Қаз мамысының қауырсындары алғыр және қауырсын.

Үш патша тағзым ету үшін Жаратқан Иеге келеді,

Олар сабанға бай сыйлықтар жасайды,

Екі мың жылдан бері бұл мереке қайта оралды,

Сонда үстелдердің үстіндегі үнсіз естелік қайдан шықты?

- Өйткені терезенің сыртында қарлы боран соғып, күліп, айғайлайды,

Одан біз өмірде босқа жасырамыз.

Бұл алаңдаушылық бізді кез келген уақытта және кез келген жерде алады -

Біз не болғанын еске аламыз

Сондықтан біз білеміз - не болатынын.