Starosc Owidiusza - Jacek Kaczmarski

Cóż, że pięknie, gdy obco — kiedyś tu będzie Rumunia

Obmywana przez fale morza, co stanie się Czarne

Barbarzyńcy w kożuchach zmienią się w naród ambitny

Pod Kolumną Trajana zajmując się drobnym handlem

Umrę, patrząc z tęsknotą na niedostrzegalne szczyty

Siedmiu wzgórz, które człowiek zamienił w Wieczne Miasto

Skąd przez kraje podbite, z rąk do rąk — niepiśmiennych

Iść będzie i nie dojdzie pismo Augusta z łaską

Z dala od dworu i tłumu — cóż to za cena wygnania?

Mówiłem wszak sam — nad poezją władza nie może mieć władzy

Cyrku w pustelnię zamiana spokój jednak odbiera

Bo pyszniej drażnić Cesarza, niż kupcom za opał kadzić

Rzymu mego kolumny!

Wróg z murów was powydziera

I tylko we mnie zostanie czysty wasz grecki rodowód!

Na nim jednym się wspieram tu, gdzie nie wiedzą - co Grecja

Z szacunkiem śmiejąc się z. czci, jaką oddaję słowu

Sen, jedzenie, gra w kości do bólu w schylonych plecach

Wiersz od ręki pisany dla tych, którym starczy — co mają

Piękna tu nikt nie obieca, za piękno płaci się złotem

Pojąłem, tworząc tu, jak z Ariadny powstaje pająk:

Na pajęczynie wyrazów — barwy, zapachy i dotyk

Łąki, pałace i ludzie — drżący Rzym mojej duszy —

Geometria pamięci przodków wyzbyta brzydoty

Zwierciadło żywej harmonii diamentowych okruszyn

Stoją nade mną tubylcy pachnący czosnkiem i czuję

Jak zmieniam się w list do Stolicy, który nikogo nie wzrusza

Kiedyś tu będzie Rumunia, Morze — już Czarne — faluje

I glebą pieśni się staje ciało i świat Owidiusza

Әдемі, бейтаныс адамдар – Румыния бір күні осында болады

Қараға айналатын теңіз толқындарымен жуылады

Қой терісін жамылған варварлар өршіл халыққа айналады

Траян колоннасында ұсақ саудамен айналысады

Көзге көрінбейтін шыңдарға сағынышпен қарап өлемін

Адам баласы Мәңгілік қалаға айналдырған жеті төбе

Қайдан жаулап алған елдер, қолдан қолға – сауатсыз

Бұл Августтың рақымымен хаты емес, барады

Соттан да, жұрттан да қашық – қуғынның құны қанша?

Өлеңді билік басқара алмайды деп өзімді өзім айтып жүрдім ғой

Алайда циркті эрмитажға айналдыру тыныштықты жоғалтады

Өйткені саудагерлерді отынға түтеткенше, императорды ренжіткен әлдеқайда дәмді

Менің колоннамның Римі!

Жау сені қабырғалардан жұлып алады

Тек менде ғана сенің таза грек тегің қалады!

Бұл жерде мен өзімді қолдаймын, олар Грецияның не екенін білмейді

Құрметпен күліп тұрғанда сөзге беремін

Ұйықтау, тамақ ішу, еңкейген белдегі ауырсыну үшін сүйек ойнау

Қолы барға – қолында барға арнап жазылған өлең

Бұл жерде ешкім сұлулыққа уәде бермейді, сұлулықты алтынмен төлейсің

Мен өрмекшінің Ариаднадан қалай пайда болатынын түсіндім:

Сөздер желісінде - түстер, иістер және жанасу

Шалғындар, сарайлар мен адамдар - менің жанымның дірілдеген Римі -

Ата-баба жадының геометриясы шіркіннен ада

Алмаз сынықтарының тірі үйлесімінің айнасы

Жергілікті тұрғындар менің үстімде сарымсақ иісін сезіп тұр, мен оның иісін сеземін

Ешкімді қозғамайтын Елордаға қалай хатқа айналамын

Бір күні Румыния болады, Қара теңіз толқынды

Ал ән топырағы Овидтің денесі мен әлеміне айналады