Pustynia 80 - Jacek Kaczmarski

Wielbłądy upadają ze zmęczenia

Piach oczom wzrok odbiera, w zębach zgrzyta

Nasz ślad za nami znika w okamgnieniu

O zagubioną drogę nikt nie pyta

Wtem słychać gniewny pomruk poganiaczy

Wymownie kładą dłonie na kindżały

Żądają wina kobiet i zapłaty

Klną jawnie nas wyprawę i świat cały

A my już chyba znamy kres podróży

Patrzymy póki jeszcze starczy siły

Jak w piasku wiatr nam przyszłość wróży

W zbiorowe dawnych wypraw dmąc mogiły

Przewodnik zagubionej karawany

Unosi się w strzemionach

Słońce świeci

Kolejne tworzy nam fatamorgany

Oazy obiecuje

Naszym dzieciom

Түйелер шаршағандықтан құлап қалады

Көздер құмнан күңгірттеніп, тістері қайрайды

Артымыздағы ізіміз бір сәтте жоғалады

Жоғалған жолды ешкім сұрамайды

Одан кейін продюсерлердің ашулы күбірлері естіледі

Олар қолдарын қанжарға қояды

Олар әйелдердің шарабы мен төлемін талап етеді

Бізді экспедиция және бүкіл әлем ашық қарғысқа ұшыратады

Ал біз сапардың соңын білеміз

Күш әлі жеткілікті болғанша қараймыз

Құмдағы жел сияқты, біз үшін болашақты болжайды

Ұжымдық ескі экспедицияларда қабірлерді үрлеу

Жоғалған керуен гид

Ол үзеңгілерде көтеріледі

Күн жарқырайды

Одан кейінгілері бізге ғажайыптар жасайды

Оазис уәде береді

Балаларымызға