Pusty raj - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

W pustym raju dni po wygnaniu

Stwórca trawi na długich spacerach

Nocą leży na chmurnym posłaniu

Jasność własna sen mu odbiera

Swoich praw się uczy na pamięć

Sam ich musi przestrzegać by trwały

W pustym raju niebo jak kamień

Pusty raj jest dla Stwórcy za mały

A ludzi dwoje

W świecie brodzi

Adam poluje

Ewa dzieci rodzi

W pustym raju powietrze kwaśne

Jałowieje nietknięta ziemia

Zarastają ścieżki ostatnie

Nikt nie zbiera owoców stworzenia

W wielkiej ciszy prócz kroku swojego

Słyszy Stwórca rytm uporczywy

Z drzewa wiedzy dobrego i złego

Lecą jabłka w wysokie pokrzywy

A tam deszcz pada

Wichry żałosne

Adam ma katar

Ewa sieka czosnek

W pustym raju archanioł Gabriel

Miecz ognisty czyści od święta

To przed Panem wypręży się nagle

To postraszy z nudów zwierzęta

Towarzyszy Stwórcy w przechadzkach

Lecz nie może Go bawić rozmową

Żadną myślą zaskoczyć znienacka

Obaj myślą wszak jednakowo

Na ludzkim lądzie

Nagle już starzy

Adam wciąż błądzi

Ewa ciągle marzy

W pustym raju czas przejął władanie

Stwórca czeka z rękami wzdłuż ciała

Panujący światu skazaniec

Dożywocie wyłącznej chwały

Życie Pana jest wiecznym czuwaniem

Wśród niewysłowionych problemów

W pustym raju cokolwiek się stanie

Zawsze stanie się przeciw Niemu

Қуғын-сүргіннен кейінгі күндерде бос жұмақта

Жаратушы ұзақ жүргенде қорытады

Түнде бұлтты төсекте жатады

Ұйқы оның мөлдірлігін жояды

Құқықтарын жатқа біледі

Оларды соңғы ету үшін ол оларға бағынуы керек

Бос жұмақта аспан тас сияқты

Жаратушы үшін бос жұмақ тым кішкентай

Және екі адам

Дүниеде серуендеу

Адам аң аулауда

Ева балаларды дүниеге әкеледі

Бос жұмақта, қышқыл ауа

Тақыр жер, қол тимеген

Соңғы жолдар толып кеткен

Жаратылыстың жемісін ешкім жинамайды

Үлкен тыныштықта, сенің қадамыңнан бөлек

Ол Жаратушының тұрақты ырғағын естиді

Жақсылық пен жамандықты танытатын ағаштан

Алмалар қалақайға ұшып жатыр

Ал мұнда жаңбыр жауып тұр

Қайғылы желдер

Адамның мұрнынан су ағады

Эва сарымсақты турады

Бос жұмақта бас періште Жәбірейіл

Мерекеден отты қылыш тазартады

Ол кенеттен Жаратқан Иеге келеді

Бұл жануарларды зерігуден қорқытады

Ол Жаратушымен серуендеп жүреді

Бірақ ол Оны әңгімемен қызықтыра алмайды

Сізді күтпеген жерден таң қалдыруды ойламайсыз

Екеуі бірдей ойлайды

Адам жерінде

Кенет ол қартайды

Адам әлі қателеседі

Ева әлі армандайды

Бос жұмақта уақыт өтеді

Жаратушы қолын денесімен бірге күтіп тұр

Әлемді билеуші ​​сотталушы

Ерекше даңқ өмір бойы

Жаратқан Иенің өмірі – мәңгілік қырағылық

Түсініксіз мәселелердің қатарында

Бос жұмақта не болса да

Ол әрқашан Оған қарсы болады