Le pauvre vieux - Claude Barzotti

Assis les mains en poches, sur une banquette de métro

Il est bientôt cinq heures, il va commencer son boulot

Un vieil accordéon qu’il traîne depuis des années

Un peu désaccordé mais il va le faire éclater

Parfois, parfois il voudrait bien mourir, le pauvre vieux

De la monnaie que l’on lui jette, il est honteux

Il baisse la tête, d’un regard triste, il dit merci

Sans le savoir, vous lui avez rendu la vie

Alors il fait chanter son instrument, le pauvre vieux

Plus fort que mille accordéons, le pauvre vieux

Bien sûr qu’il a rêvé d'être un grand musicien

Mais dans la vie on ne choisit pas son destin

Parfois, quand il s’arrête pour se rouler une cigarette

Il se met à regarder le décor qui n’a pas changé

Les posters déchirés, un vieil pendule arrêté

Qui depuis des années, n’a jamais été réparé

Parfois, parfois il voudrait bien mourir, le pauvre vieux

De la monnaie que l’on lui jette, il est honteux

Il baisse la tête, d’un regard triste, il dit merci

Sans le savoir, vous lui avez rendu la vie

Alors il fait chanter son instrument, le pauvre vieux

Plus fort que mille accordéons, le pauvre vieux

Bien sûr qu’il a rêvé d'être un grand musicien

Mais dans la vie on ne choisit pas son destin

Un jour où l’autre, le pauvre vieux nous quittera

Et dans les couloirs du métro il manquera

Toutes ses chansons qui font penser à l’Italie

Toutes ses chansons qu’il a jouées toute sa vie

Қолды қалтада, метродағы орындықта отыру

Сағат беске таяп қалды, ол жұмысын бастағалы жатыр

Жылдар бойы сүйретіп жүрген ескі аккордеон

Сәл үнсіз, бірақ ол оны поп етеді

Бірде, бірде өлгісі келеді, Байғұс қарт

Оған лақтырылған тиындардан ол ұялады

Басын төмен түсіреді, мұңды кейіппен, рахмет айтады

Білмей оны өмірге әкелдің

Сөйтіп аспапты әндетеді, кедей қарт

Мың аккордеоннан қаттырақ, Байғұс ескі

Әрине, ол керемет музыкант болуды армандады

Бірақ өмірде сіз өз тағдырыңызды таңдамайсыз

Кейде ол темекіні айналдыру үшін тоқтайды

Ол өзгермеген пейзажға қарай бастайды

Жыртылған плакаттар, ескі маятник тоқтады

Жылдар бойы жөндеу көрмеген

Бірде, бірде өлгісі келеді, Байғұс қарт

Оған лақтырылған тиындардан ол ұялады

Басын төмен түсіреді, мұңды кейіппен, рахмет айтады

Білмей оны өмірге әкелдің

Сөйтіп аспапты әндетеді, кедей қарт

Мың аккордеоннан қаттырақ, Байғұс ескі

Әрине, ол керемет музыкант болуды армандады

Бірақ өмірде сіз өз тағдырыңызды таңдамайсыз

Күндердің күнінде кедей қарт бізді тастап кетеді

Ал метро дәліздерінде сағынып қалады

Оның барлық әндері Италияны елестетеді

Оның барлық әндерін ол өмір бойы ойнады