Ундина - Йовин

У Михеля есть колодец, в колодце живёт Ундина.

Её расплетённые косы прекраснее лунного света…

Когда она вечерами поёт на краю колодца,

Её серебристый голос кинжалом пронзает сердце.

От счастья бледнеет Михель и ждёт поскорей заката.

И день для него длиннее, чем каторга для злодея!

Соседи твердят сурово: «За ум бы ты взялся, Михель!

Завёл бы себе хозяйство, нашёл бы себе хозяйку!»

Но Михель не отвечает, лишь курит под старой вишней.

Зачем ему дом с камином?

Зачем ему горы злата?

Зачем ему двор и титул?

Зачем ему трон и царство?

У Михеля есть колодец, в колодце живёт Ундина.

И если случайный путник попросит в ночи приюта,

Захлопнет ворота Михель и буркнет: «Ступай подальше!»

А если какая дева подарит ему улыбку,

Она не проснётся утром.

Ундина её задушит!

Михельдің құдығы бар, ал Ундине құдықта тұрады.

Оның өрілген өрімі ай сәулесінен де әдемі...

Ол кешке құдық басында ән айтқанда,

Күміс үні жүрекке қанжардай қадалады.

Михель қуаныштан бозарып, тезірек күннің батуын күтеді.

Ал ол үшін күн зұлымдық үшін ауыр жұмыстан ұзағырақ!

Көршілер қатал түрде: «Ақылыңды ал, Михель!

Шаруашылық бастар едім, өзіме бір қожайын табар едім!» – депті.

Бірақ Михель жауап бермейді, ол тек ескі шие ағашының астында темекі шегеді.

Оған камині бар үй не үшін керек?

Оған алтын таулар не үшін керек?

Оған сот пен атақ не үшін керек?

Оған тақ пен патшалық не үшін керек?

Михельдің құдығы бар, ал Ундине құдықта тұрады.

Егер кездейсоқ саяхатшы түнде баспана сұраса,

Михель қақпаны қағып: «Кет!» - деп айқайлайды.

Бір қыз оған күліп жіберсе,

Ол таңертең оянбайды.

Undine оны тұншықтырып өлтіреді!