Сердце - Йовин

За моим сердцем приходила полночь.

Обещала бессчетно серебра пригоршни,

Обещала хранить его в бархатном футляре

Между звёзд и сапфиров, рубинов, алмазов.

Только были фальшивы её обещанья,

Серебро луны ничего не стоит

Я сказала: «Полночь, возвращайся обратно,

Не отдам я тебе своё бедное сердце…»

За моим сердцем зима приходила.

Обещала одеть его в белые одежды,

Обещала чертоги до самого неба,

Зеркала изо льда, покрывала из шёлка.

Только голос её скрипел, как полозья,

А окно леденело от её дыханья.

Я сказала: «Зима, возвращайся обратно

Не отдам я тебе своё бедное сердце…»

За моим сердцем приходили люди.

Обещали любить и беречь его вечно.

Но их руки были черны по локоть,

А глаза смотреть ни на что не хотели.

А в домах сундуки под замками гремели —

Там стучали и бились сердца чужие.

Я сказала: «Люди, возвращайтесь обратно,

Не отдам я вам своё бедное сердце…»

Я возьму своё сердце и брошу в море.

Пусть оно упадёт за край горизонта.

Пусть оно утонет в пучине водной.

Пусть его унесёт далёким теченьем.

Пусть над ним проплывают дельфины и рыбы.

Пусть оно никогда не узнает печали.

Пусть его возьмёт русалка морская,

У которой сроду не было сердца…

Түн ортасы жүрегімді аңдыды.

Сансыз уыс күміс уәде етті,

Ол оны барқыт қорапта сақтауға уәде берді

Жұлдыздар мен сапфир, лағыл, гауһар арасында.

Тек оның уәделері жалған болды

Айдың күмісінің құны жоқ

Мен: «Түн ортасы, қайтып кел,

Мен саған бейшара жүрегімді бермеймін...».

Жүрегіме қыс келді.

Ол оған ақ киім кигізуге уәде берді,

Аспанға залдарды уәде етті,

Мұзды айналар, жібек төсек жапқыштар.

Тек оның дауысы сырғанағандай сықырлады,

Ал оның тыныс алуынан терезе қатып қалды.

Мен: «Қыс, қайт

Мен саған бейшара жүрегімді бермеймін...».

Адамдар менің жүрегім үшін келді.

Олар оны мәңгі сүюге және қорғауға уәде берді.

Бірақ олардың қолдары шынтағына дейін қара болды,

Ал көздер ештеңеге қарағысы келмеді.

Ал үйлерде құлыптардың астындағы кеуделер дірілдеген -

Ол жерде басқалардың жүрегі соғып, соғып жатты.

Мен: «Адамдар, қайтыңдар,

Мен саған бейшара жүрегімді бермеймін...».

Жүрегімді алып теңізге лақтырамын.

Ол көкжиектің шетінен құлап кетсін.

Ол судың тұңғиығына батып кетсін.

Оны алыстағы ағыс алып кетсін.

Оның үстінде дельфиндер мен балықтар жүзіп жүрсін.

Қайғыны ешқашан білмесін.

Теңіз перісі оны алсын,

Кімде ешқашан жүрегі болмаған...