Ариадна - Йовин

Ты, Ариадна, не плачь — у тебя остаётся клубок,

Пальцы положишь на нить и пойдёшь мимо тёмных провалов.

Знаешь ли ты, как внезапно падает рок?

Знаешь ли ты, отчего умирают скалы?

Зубы дракона врастают в землю.

Шторм закипает ключом в котле,

Мой океан никому не внемлет,

Мой океан не на этой земле.

Ты, Ариадна, не плачь — всё уже позади,

Всё завершилось.

Теперь возвращайся смело.

Пальцы положишь на нить, и спокойно иди,

Ты не забудешь сменить чёрный парус на белый?

Зубы дракона врастают в землю.

Шторм закипает ключом в котле,

Мой океан никогда не дремлет,

Мой океан не на этой земле.

Мой океан — посмотри!

— уже бьётся у ног,

Слёзы твои умножают его стократно.

Ты, Ариадна, не плачь — у тебя остаётся клубок.

Я победил Минотавра, но должен вернуться обратно.

Сен, Ариадна, жылама - сенде доп қалды,

Саусақтарыңызды жіпке қойып, қараңғы саңылаулардан өтесіз.

Сіз тастың қалай кенет құлағанын білесіз бе?

Сіз тастардың неліктен өлетінін білесіз бе?

Айдаһардың тістері жерге өседі.

Боран қазандағы кілттей қайнады,

Менің мұхитым ешкімді тыңдамайды,

Менің мұхитым бұл жерде емес.

Сен, Ариадна, жылама - бәрі артта қалды,

Бәрі бітті.

Енді батылдықпен оралыңыз.

Саусақтарыңызды жіпке қойып, тыныш жүріңіз,

Қара желкенді аққа өзгертуді ұмытасың ба?

Айдаһардың тістері жерге өседі.

Боран қазандағы кілттей қайнады,

Менің мұхитым ешқашан ұйықтамайды

Менің мұхитым бұл жерде емес.

Менің мұхитым - қара!

- қазірдің өзінде аяққа ұрып жатыр,

Сіздің көз жасыңыз оны жүз есе арттырады.

Сен, Ариадна, жылама - сен доппен қалдың.

Мен Минотаврды жеңдім, бірақ қайтуым керек.