Vom Zauber des Wildfräuleins - Versengold

Einst verirrte ich mich tief im düstersten Wald

Auf der Suche nach jeglichem Pfad

Und als fast mir die Hoffnung verloren schon galt

Ich doch bald eine Lichtung betrat

Dort spielte das Licht auf dem wiegenden Gras

Und inmitten von Blüten und Farn

Ein Wildfräulein schön wie ein Frühlingstag saß

Vom Zauber der Welt angetan

Und sie sprach: Sei nicht traurig und lausche dem Wind

Alles fließt, alles treibt, alles hat seine Zeit

Vergiss nie, dass wir Kinder des Augenblicks sind!

Der Moment hält ein Leben grad eben bereit!

Und willst du es hören so sag ich dir:

Wenn du gehen willst, geh

Wenn du bleiben willst, bleib

Wenn du tanzen willst, tanze mit mir!

Ihre Augen so lieblich, wie Veilchen so blau

Ihr Lächeln die sinnlichste Wonne

Ihre Haut war wie Schnee, roch nach Honig und Tau

Und ihr Haar glich den Strahlen der Sonne

Am zierlichen Leib trug sie nichts als ein Kleid

Fein gewebt aus Jasmin und Narzissen

Und sie zog mich hinab, mir vergangene Zeit

Und die Tränen vom Munde zu küssen

Und sie sprach: Sei nicht traurig und lausche dem Wind

Alles fließt, alles treibt, alles hat seine Zeit

Vergiss nie, dass wir Kinder des Augenblicks sind!

Der Moment hält ein Leben grad eben bereit!

Und willst du es hören so sag ich dir:

Wenn du gehen willst, geh

Wenn du bleiben willst, bleib

Wenn du tanzen willst, tanze mit mir!

So gab ich mich leicht ihren Armen dahin

Sank hinab in des Wildfräuleins Schoß

Und tröstend verwehte mir Sorge und Sinn

Auf dem Lager aus Blüten und Moos

Ich träumte von Sommern und Wintern die fliehn

Und die Wirklichkeit um mich zerfloss

Und ich träumte von Jahren, die ohne mich ziehn

Während ich ihre Liebe genoss

Und als ich dann endlich die Augen aufschlug

War ich greise dem Tode schon nah

Und das Wildfräulein, das mir mein Leben vortrug

Strich mir lächelnd und zärtlich durchs Haar

Und sie sprach: Sei nicht traurig und lausche dem Wind

Alles fließt, alles treibt, also halt dich bereit!

Mancher Augenblick flieht, wie ein Leben geschwind

In dem Zauber des Wildfräuleins und seiner Zeit

Und willst du es hören, so sag ich dir:

Wenn du weinen willst, wein!

Wenn du schreien willst, schrei!

Wenn du tanzen willst, tanze ein letztes Mal mit mir!

Und ich hauchte: Was soll ich denn weinen noch schrei’n?

Wäre ich in der Blüte der Jugend noch hier

Würd ich für ein Augenblick solchen allein

Gern mein Leben ein zweites Mal geben

Бірде мен ең қараңғы орманда адасып қалдым

Кез келген жолды іздеуде

Үмітімді жоғалтып ала жаздағанымда, бұл қазірдің өзінде қарастырылды

Көп ұзамай клирингке кірдім

Сол жерде жарық тербелген шөпте ойнады

Және гүлдер мен папоротниктердің арасында

Жабайы келіншек көктем күніндей әдемі отырды

Әлемнің сиқыры ұнады

Сонда ол: «Қайғыланба, желді тыңда».

Барлығы ағып жатыр, бәрі қозғалады, әр нәрсенің өз уақыты бар

Біз осы уақыттың балаларымыз екенімізді ешқашан ұмытпаңыз!

Сәтте өмір күтіп тұр!

Ал егер сіз оны естігіңіз келсе, мен сізге айтамын:

Барғың келсе бар

Қалғың келсе, қал

Би билегің келсе менімен биле!

Оның көздері соншалықты сүйкімді, күлгін сияқты көк

Оның күлкісі ең нәзік ләззат

Оның терісі қар сияқты, бал мен шық иісі аңқып тұратын

Ал оның шашы күн сәулесіндей болды

Оның нәзік денесінде ол көйлектен басқа ештеңе киген жоқ

Жасмин мен нарцистерден жақсы тоқылған

Және ол мені төмен түсірді, уақыт менімен өтті

Және аузыңдағы жасты сүй

Сонда ол: «Қайғыланба, желді тыңда».

Барлығы ағып жатыр, бәрі қозғалады, әр нәрсенің өз уақыты бар

Біз осы уақыттың балаларымыз екенімізді ешқашан ұмытпаңыз!

Сәтте өмір күтіп тұр!

Ал егер сіз оны естігіңіз келсе, мен сізге айтамын:

Барғың келсе бар

Қалғың келсе, қал

Би билегің келсе менімен биле!

Сондықтан мен оның құшағына оңай берілдім

Жабайы ханымның тізесіне батып кетті

Ал жұбатып, уайым мен сезім меннен ғайып болды

Гүлдер мен мүктердің төсегінде

Мен қашатын жаз мен қысты армандадым

Ал айналамдағы шындық еріп кетті

Ал менсіз өткен жылдарды армандадым

Мен оның махаббатынан ләззат алған кезде

Ал мен ақыры көзімді ашқанда

Қартайған кезімде өлімге жақындап қалдым

Ал менің өмірімді айтып берген жабайы ханым

Күліп, шашымды сыпайы сипап

Сонда ол: «Қайғыланба, желді тыңда».

Барлығы ағып жатыр, бәрі жүзеді, сондықтан дайындал!

Көптеген сәттер өмір сияқты тез өтеді

Жабайы ханымның сиқырында және оның уақытында

Ал егер сіз оны естігіңіз келсе, мен сізге айтамын:

Жылағың келсе, жыла!

Айқайлағың келсе, айқайла!

Би билегің келсе менімен соңғы рет биле!

Мен дем алдым: неге жылауым немесе айқайлауым керек?

Егер мен әлі жастық шағымда болсам

Бір сәт осылай жалғыз қалар ма едім

Өмірімді екінші рет беруге қуаныштымын