Voll wie mein Krug - Versengold

Wir eifrigen Zecher hol’n Becher für Becher

An unseren Tische im Saal

Wir leeren hier Stunden schon Runden um Runden

Wir ordern noch mehr und nochmal

So manch einem schwinden die feuchtfrohen Sinne

Vernunft und gesellig' Gespür

So manch einer liegt schon im Suff in der Rinne

Dort draußen vor der Schenkentür

Refrain Die Schankmaid sie keifte, sie feixte und greinte:

Ich hätte wohl längst schon genug

Ich lachte und schluckte und grinste und meinte:

Nej — Ich bin so voll wie mein Krug!

Wir grölen die Lieder hier wieder und wieder

Wir johlen vor Trunkseeligkeit

Es schwingen die Weiber die Leiber die Leiber

Je später je hübscher die Maid

So manch einer lechzt nach vermeintlicher Minne

Und trägt seinen Schmerbauch zur Kür

So manch einer liegt schon im Suff in der Rinne

Dort draußen vor der Schenkentür

Refrain Die Schankmaid sie grunzte, sie mahnte und schallte:

Ich hätte wohl längst schon genug

Ich rülpste und schluckte und grinste und lallte:

Nej — Ich bin so voll wie mein Krug!

Auf dass ich’s ihr zeige leert ich ihn zur Neige

In einem gewaltigen Zug

Refrain Die Schankmaid sie blökte, sie zürnte und motzte:

Ich hätte wohl längst schon genug

Ich würgte und schluckte und grinste und protzte:

Nej — Ich bin so voll wie mein Krug!

Der Leib, die Gedanken sie schwanken und wanken

Die Zunge gehorcht mir nicht mehr

Die Welt oh sie steht nicht, sie dreht sich sie dreht sich

Ich bin kein… mein… eigener Herr?!

In meiner Verwirrtheit da halte ich inne

Im auf und im ab und im wider und für

Ich glaub' es ist Zeit auch für mich und die Rinne

Verflucht wo war noch mal die Tür?

Біз көңіл көтерушілер шыныаяққа тостаған аламыз

Залдағы біздің үстелдерде

Біз мұнда бірнеше сағат бойы айналымдарды босатып жатырмыз

Біз қайта-қайта тапсырыс береміз

Көптеген адамның шулы сезімдері өшіп барады

Парасаттылық пен көпшіл қабілет

Кейбір адамдар қазірдің өзінде арық ішінде мас

Таверна есігінің алдында

Қайырмасы Бармен қыз ренжіді, ол жымиып, жылады:

Мен қазірдің өзінде жеткілікті болар едім

Мен күлдім де, жұтындым да, күлдім де:

Ней — Мен құмырамдай тоқпын!

Біз бұл жерде әндерді қайта-қайта айтамыз

Біз мастықтан ысып жатырмыз

Әйелдер денелерді денелерді тербетеді

Неғұрлым кеш болса, қызметші соғұрлым әдемі

Көптеген адамдар болжалды махаббатқа шөлдейді

Ал фристайлға өзінің қазан қарын тасыды

Кейбір адамдар қазірдің өзінде арық ішінде мас

Таверна есігінің алдында

Тоқтаңыз Бармез ол күңкілдеді, ол ескертті де:

Мен қазірдің өзінде жеткілікті болар едім

Мен кекірдім де, жұтындым, күлдім де:

Ней — Мен құмырамдай тоқпын!

Мен оған көрсете алу үшін оны соңына дейін босатамын

Бір күшті пойызда

Тоқтаңыз Бармен, ол қансырап, ашуланып, күңкілдеді:

Мен қазірдің өзінде жеткілікті болар едім

Мен тұншығып, жұтып қойдым, күліп жібердім:

Ней — Мен құмырамдай тоқпын!

Тән, ойлар тербеліп, тербеледі

Тіл енді маған бағынбайды

Дүние тұрмайды, айналады, айналады

Мен... өзімнің... бастық емеспін бе?!

Мен абдырап қалдым

Жоғарыда және төменде және қарсы және жақтауда

Менің ойымша, бұл мен үшін де, арық үшін де уақыт келді

Қарғыс атсын, есік қайда болды?