Ihr so nah - Versengold

Als ich Teil der Wälder war,

bar der Last und fern den Lügen

All dem Leid entflohen gar,

voll des Lebens, eins im Frieden

Ruhend denn in Nerthus Arm,

ohne Furcht im Sein geborgen

Trank das Erdenblut so warm,

lauschte Weltenfreud und Sorgen

War vereint mit Elfensang,

so vertraut er mir verbliebe

Stets umspielt vom Harfenklang

unsrer Erde, ihrer Liebe

Und ich wollte niemals mehr woanders sein

als ihr so nah

Und ich wollte niemals mehr in all den Schein,

der jeher da

Und ich wollte ewig seh’n, was sonst nicht mein,

was ich einst sah

Und ich wollte wieder ahnen,

dass ich alles bin und war

Als ich Teil der Meere war,

bar der Last und fern den Lügen

All dem Leid entflohen gar,

voll des Lebens, eins im Frieden

Sanfter Kraft und seelenstark,

stets bewegt und stets umtrieben

Kein Geheimnis sich verbarg,

keine Dunkelheit beschrieben

War so leicht und unbeschwert,

so vertieft und voller Segen

War vom Lebenslied belehrt,

überall und nie zugegen

Und ich wollte niemals mehr woanders sein

als ihr so nah

Und ich wollte niemals mehr in all den Schein,

der jeher da

Und ich wollte ewig seh’n, was sonst nicht mein,

was ich einst sah

Und ich wollte wieder ahnen, daß ich alles

bin und war

Als ich Teil der Flammen war,

bar der Last und fern den Lügen

All dem Leid entflohen gar,

voll des Lebens, eins im Frieden

Flammenreich genährte Wärme,

unbeherrscht in Leidenschaft

Lichter noch als Himmels Sterne

wachte ich in heller Kraft

War im Herz der Erdenlohe,

Herdes' Feuer Heimatstatt

All dem Sinnen, allzeit frohe,

stets verzehrend, niemals satt

Und ich wollte niemals mehr woanders sein

als ihr so nah

Und ich wollte niemals mehr in all den Schein,

der jeher da

Und ich wollte ewig seh’n, was sonst nicht mein,

was ich einst sah

Und ich wollte wieder ahnen,

daß ich alles bin und war

Als ich Teil der Winde war,

bar der Last und fern den Lügen

All dem Leid entflohen gar,

voll des Lebens, eins im Frieden

War der Atem aller Düfte,

stets verspielt und endlos frei

Ungehalten, Herr der Lüfte,

sehnsuchtsvoll und doch so scheu

War so müßig aller Fragen,

brauchte weder Ruh noch Rast

Hab die Ängste fortgetragen,

Stürmen gleich doch ohne Hast

Und ich wollte niemals mehr woanders sein

als ihr so nah

Und ich wollte niemals mehr in all den Schein,

der jeher da

Und ich wollte ewig seh’n, was sonst nicht mein,

was ich einst sah

Und ich wollte wieder ahnen, daß ich alles

bin und war

Мен орманның бір бөлігі болған кезде

ауыртпалықсыз және өтіріктен алыс

барлық азаптан құтылды

өмірге толы, бір тыныштықта

Содан кейін Нертустың қолында демалып,

қорқынышсыз болу қауіпсіз

Жердің қанын сондай жылы ішті

дүниенің қуанышы мен қайғысын тыңдады

Элфенсангпен біріккен,

сондықтан ол маған сенеді

Әрқашан арфа үнімен қоршалған

біздің жер, оның махаббаты

Ал мен ешқашан басқа жерде болғым келмеді

оған қарағанда жақын

Мен барлық көріністерге ешқашан оралғым келмеді

әрқашан сонда

Мен әрқашан менікі емес нәрсені көргім келді

бір рет көргенім

Мен тағы да болжағым келді

Мен бармын және бәрі болдым

Мен теңіздердің бір бөлігі болған кезде

ауыртпалықсыз және өтіріктен алыс

барлық азаптан құтылды

өмірге толы, бір тыныштықта

Нәзік күш пен жанды,

әрқашан қозғалыста және әрқашан бос емес

Ешқандай құпия жасырылған жоқ

қараңғылық суреттелмеген

Сондай жеңіл және алаңсыз болды

соншалықты терең және баталар толы

Өмірдің әнімен сабақ алды,

барлық жерде және ешқашан жоқ

Ал мен ешқашан басқа жерде болғым келмеді

оған қарағанда жақын

Мен барлық көріністерге ешқашан оралғым келмеді

әрқашан сонда

Мен әрқашан менікі емес нәрсені көргім келді

бір рет көргенім

Мен тағы да бәрі екенімді күдіктенгім келді

болдым және болдым

Мен жалынның бір бөлігі болған кезде

ауыртпалықсыз және өтіріктен алыс

барлық азаптан құтылды

өмірге толы, бір тыныштықта

жалынмен қоректенетін жылу,

құмарлықпен бақылаусыз

Аспандағы жұлдыздардан да көбірек жарқырайды

Мен жарқын күшпен ояндым

Жердегі жалынның жүрегінде болды,

Гердестің отты үйі

Барлық сезімдер әрқашан бақытты,

үнемі тұтынатын, ешқашан қанағаттанбайды

Ал мен ешқашан басқа жерде болғым келмеді

оған қарағанда жақын

Мен барлық көріністерге ешқашан оралғым келмеді

әрқашан сонда

Мен әрқашан менікі емес нәрсені көргім келді

бір рет көргенім

Мен тағы да болжағым келді

Мен бармын және бәрі болдым

Мен желдің бөлігі болған кезде

ауыртпалықсыз және өтіріктен алыс

барлық азаптан құтылды

өмірге толы, бір тыныштықта

Барлық иістердің тынысы болды

әрқашан ойнақы және шексіз тегін

Ашулы, ауаның иесі,

сағынышпен, бірақ соншалықты ұялшақ

Барлық сұрақтарға соншалықты бос болды

демалуды да, демалуды да қажет етпеді

қорқыныштарын алып тастады

Бірден дауыл, бірақ асықпай

Ал мен ешқашан басқа жерде болғым келмеді

оған қарағанда жақын

Мен барлық көріністерге ешқашан оралғым келмеді

әрқашан сонда

Мен әрқашан менікі емес нәрсені көргім келді

бір рет көргенім

Мен тағы да бәрі екенімді күдіктенгім келді

болдым және болдым