Grau sind die Schwingen - Versengold

Lange der Winter vergangener Tage

Trug war die Liebe im Licht

Gekreuzigt das Land an erstickender Sage

Beschattet von Furcht die den Segen verspricht

Blutend so viele in Ehren gegangen

Weinend verstummte die Welt

Vergessen so vieles das Raunende sangen

In Lüge der Zauber des Lebens entstellt

Weiß all die Geister, Vergessenheit mahnen

Grau sind die Schwingen der Krähen

Schwarz all die Kleider im Antlitz der Ahnen

Erden die Pfade wir gingen und gehen

Sanft sind die Winde so furchtlos die Seelen

Stürmisch das Herz ihrer Wut

Donnernd die Rufe erwachend die Kehlen

Atmend die Kräfte nun offener Glut

Lodernd die Flammen der Feuer der Hohen

Stark ist das Blute der Erben

Frühling belebt nun so machtvoll die Lohen

Geweiht ist der Winter zum sterben

Grau all die Geister, Erinnerung mahnen

Grau sind die Schwingen der Krähen

Grau all die Kleider im Antlitz der Ahnen

Wachsend die Pfade wir gingen und gehen

Blühend erleuchten so heilig die Haine

Sprudelnd die Quellen der Macht

Singend ertönen in Stimmen die Steine

Liebend umarmt in geborgener Wacht

Sehnsucht erhebet all ruhende Leiber

Schweigen und Taubheit verwehn

Hell klinget Lachen der wildschönen Weiber

Klar wird die Tiefe der heilenden Seen

Schwarz all die Geister, ewiglich mahnen

Grau sind die Schwingen der Krähen

Weiß all die Kleider im Antlitz der Ahnen

Lebend die Pfade wir gingen und gehen

Күндердің ұзақ қысы өтті

Жарықтағы махаббат алдамшы болды

Тұншықтырған дастан елін айқышқа шегеді

Баталар уәде ететін қорқыныштың көлеңкесінде

Қаншама құрметке бөленді

Дүние көз жасымен үнсіз қалды

Ұмытыңыз сонша, күңкілдер ән салады

Өмірдің сиқыры өтірікпен бұрмаланған

Барлық елестер біледі, ұмытуды еске салады

Қарғалардың қанаттары сұр

Ата-баба бетіндегі барлық киімдерді қара

Біз жүрген және жүретін жолдарды топырақпен бекітіңіз

Желдер жұмсақ, жандар соншалықты қорқынышсыз

Оның ашуының жүрегін дауыл

Күн күркіреген қоңыраулар тамақты оятады

Күштердің тыныс алуы енді ашылады

Биіктердің оттарының жалындары

Мұрагерлердің қаны күшті

Көктем қазір отты қатты жандандырады

Қыс өлуге шақ қалды

Барлық рухтарды сұрлатыңыз, естеліктерді ескертіңіз

Қарғалардың қанаттары сұр

Ата-баба бетіндегі барлық киімдерді сұр түске бояйды

Өсіп келе жатқан соқпақтарды біз жүріп өттік

Қасиетті гүлдену тоғайларды нұрландырады

Күштің қайнар бұлақтары

Тастар дауыстап ән салады

Қауіпсіз күзетте сүйіспеншілікпен құшақтады

Сағыныш барлық тыныштықтағы денелерді көтереді

Тыныштық пен кереңдікті жою

Жабайы сұлу әйелдер қатты күледі

Шипалы көлдердің тереңдігі айқындала түседі

Барлық рухтарды қара, мәңгілік ескерт

Қарғалардың қанаттары сұр

Ата-баба бетіндегі барлық киімдерді біледі

Біз жүріп өткен және жүретін жолдармен өмір сүреміз