Buntes Volk - Versengold

Zieh mit uns in Freiheit durch Zeit und durchs Leben

Lass uns all die Fäden des Schicksals neu weben

Lache stets im Wissen dir allfreien Mächte

Tanz in all dem Nebel der Tage und Nächte

Lang bevor ich die Schatten der Wagen schon sah

Stand am Rande des Weilers im ersten Lichtstrahl

Nass vom Morgentau hörte ich Stimmen so klar

Heller Freudensang, der mir die Müdigkeit stahl

Und dann sah ich sie ziehend vom Wald zu uns her

Buntes Volk voller Frohsinn im tanzenden Schritt

Gleich war mir mein Geiste der Sorgen so leer

Gleich stampften die Füße den Trommelschlag mit

Sie zogen im Morgenrot lachend entlang

An den Bauern und Knechten der Felder vorbei

Die da müde und dreckig verfluchten den Sang

Die da murrten, dass solcherlei unehrbar sei

Doch die Stimmen, sie sangen voll Freude ein Lied

Ließen Verse und Weisen laut übers Feld schall’n

Werfet weg eure Hacken, frei, der mit uns zieht

Und ich höre die Worte so leicht in mir hall’n

Bald schon waren die Gaukler und Barden verjagt

Von den Bauern mit Sensen und Hacken

Bald schon hat wieder Alltag im Weiler getagt

Doch die Sehnsucht sitzt mir noch im Nacken

Winter und Sommer gingen viele nunmehr

Und ich höre noch immer ihr fröhliches Lied

Und ich frage mich, kommen sie wohl nochmal her

Und ich frage mich auch, was dann geschieht

Уақыт пен өмір бойы бізбен бірге еркіндікте жүріңіз

Тағдырдың барлық жібін қайта тоқайық

Өзіңіздің еркін күштеріңізді білуге ​​әрқашан күліңіз

Күн мен түннің барлық тұманында билеңіз

Мен вагондардың көлеңкесін көргеннен көп бұрын

Бірінші жарық сәулесінде ауылдың шетінде тұрған

Таңертеңгі шықпен суланған мен дауыстарды соншалықты анық естідім

Шаршағанымды ұрлаған қуаныштың жарқын әні

Сосын мен олардың орманнан бізге қарай келе жатқанын көрдім

Би қадамында көңілділікке толы түрлі-түсті адамдар

Бірден менің уайымдарым соншалықты бос болды

Бірден барабан соғуымен бірге аяқтар да қағылды

Олар таң атқанда күліп жүрді

Диқандар мен егістік шаруа қожалықтары өтті

Ондағылар шаршап, лас болып, әнді қарғады

Сосын олар мұндай намыссыздық деп күңіренді

Бірақ қуанышқа толы дауыстар ән шырқады

Өлеңдер мен әуендер далада шырқалсын

Бізбен бірге жүретіндер бос, өкшелеріңді таста

Ал мен сөздерді ішімде жаңғырық етіп естимін

Жонглерлер мен бардтарды көп ұзамай қуып жіберді

Орақ, кетмен ұстаған шаруалардан

Көп ұзамай ауылдағы күнделікті өмірге қайта оралды

Бірақ сағыныш әлі мойнымда

Қазір көбі қысы-жазы кетті

Оның қуанышты әнін әлі де естіп жүрмін

Ал маған қызық, олар тағы да осында келе ме?

Мен де сол кезде не болады деп ойлаймын