Присутствие - Обе-Рек

Память стреляет прошлым в спину,

Будущее в зеркалах отражается,

Грустные комиксы на мокрых витринах

Больных городов подрастают и старятся…

Странные лица из фотоальбомов

Смотрят на нас и слегка улыбаются,

Странные лица, до боли знакомые,

Важное что-то сказать нам пытаются.

Нет, не сегодня, не завтра, наверное,

Жить будем долго, не скоро состаримся,

В эту смешную ловушку не первые

И не последние мы попадаемся.

Осень тревожного цвета,

Упрямая фальшь в облаках, сиротливые дни,

Сосен руками согреты,

Но нам не дожить без потерь до победы весны

Корни пустить или огненной птицею

За горизонтом искать утешения,

Веру зажечь иль пойти удавиться —

Главное, чтобы не грызло сомнение.

Главное, чтобы хотелось довериться

Рядом идущему по этой пустыне,

Помнишь, как ласково осенью стелится

Белый туман над болотами синими.

Помнишь, как лето искрилось надеждами,

Птичьими криками и обещаньями.

Лето молчит под покровами снежными,

Зимние песни — жизни молчание.

Осень тревожного цвета,

Упрямая фальшь в облаках, сиротливые дни,

Сосен руками согреты,

Но нам не дожить без потерь до победы весны

Лето стреляет прошлым в спину,

Осень в твоизх зеркалах отражается,

Как ни хотелось держать середину,

В крайностях наша свобода спасается.

Ей наплевать на границы приличия,

Если касается самого главного,

Наша свобода полна безразличия

К пасмурным будням, политике малого.

И всё же, как трудно бывает довериться

Рядом идущему по этой пустыне…

Помни, как ласково осенью стелится

Белый туман над болотами синими…

Осень тревожного цвета,

Упрямая фальшь в облаках, сиротливые дни,

Сосен руками согреты,

Но нам не дожить без потерь до победы весны…

Жад өткенді артқа түсіреді

Болашақ айнадан көрінеді

Ылғал терезелердегі қайғылы комикстер

Ауру қалалар өсіп, қартаяды...

Фотоальбомдардағы біртүрлі тұлғалар

Олар бізге қарап, сәл жымиды,

Біртүрлі жүздер, ауыр таныс,

Олар бізге маңызды нәрсені айтуға тырысады.

Жоқ, бүгін емес, ертең емес, сірә

Біз ұзақ өмір сүреміз, тез қартаймаймыз,

Бұл күлкілі тұзаққа бірінші болып түскен емес

Ал біз кездескен соңғылар емеспіз.

Мазалаған күз

Бұлттағы қыңыр жалған, жалғыз күндер,

Қарағайларды қолмен жылытады,

Бірақ көктем жеңіске дейін шығынсыз өмір сүре алмаймыз

Тамырларды немесе отты құсты қойыңыз

Көкжиектен жұбаныш ізде,

Сенім тұтаныңыз немесе асылып өліңіз -

Ең бастысы - күмәнданбау.

Ең бастысы - сенгісі келеді

Мына түзде қатар жүріп,

Есіңізде ме, күз қалай жайлап өтеді

Көк батпақтардың үстінде ақ тұман.

Үмітпен жарқыраған жаз есіңде ме,

Құс жылап, уәде береді.

Қар жамылғысының астында жаз үнсіз,

Қысқы әндер - өмірдің тыныштығы.

Мазалаған күз

Бұлттағы қыңыр жалған, жалғыз күндер,

Қарағайларды қолмен жылытады,

Бірақ көктем жеңіске дейін шығынсыз өмір сүре алмаймыз

Жаз өткенді артқа түсіреді,

Күз айнаңда бейнеленген,

Ортаны қанша ұстағым келсе,

Төтенше жағдайда біздің бостандығымыз сақталады.

Ол әдептілік шекарасына мән бермейді,

Ең маңыздысына келгенде

Біздің бостандығымыз енжарлыққа толы

Күнделікті өмірді, кішкентайлардың саясаты бұлыңғыр.

Сонда да сену қаншалықты қиын

Мына түзде қатар жүру...

Есіңізде болсын, күздің қалай жұмсақ жорғалауы

Көк батпақтарды ақ тұман...

Мазалаған күз

Бұлттағы қыңыр жалған, жалғыз күндер,

Қарағайларды қолмен жылытады,

Бірақ көктем жеңіске дейін шығынсыз өмір сүрмейміз...