Бесконечность - Обе-Рек

Робко скребётся в дверь нищее утро,

День оттолкнёт его грубой рукой.

Чёрную метку жизнь дарит кому-то,

А в меня был выстрел холостой.

И сегодня мне не надо здесь ни рая, ни ада,

Смеха и беспечности,

Ни зимы с её началом, лета нежного причала,

Только бесконечности.

Бесполезный щит, и в груди стучит

Рифма, как усталое пророчество.

Где дышала ты, кроны и цветы знают,

Корни выступают одиночества.

Сухо до тошноты, и хищным птицам

Криком над головой зной расколоть,

Слабого духа им крови напиться,

Растерзать больного духа плоть.

И сегодня мне не надо ни восхода, ни заката,

Светлых или нечисти,

Ни людей, ни слов глубоких,

Милосердных и жестоких,

Только бесконечности.

Бесполезный щит, и в груди стучит

Рифма, как усталое пророчество.

Где дышала ты, кроны и цветы знают,

Корни выступают одиночества.

Из тревоги вырастаю,

Пусть моих минут растают годы

Новых встреч вместил,

В городах чужие лица,

И сегодня мне приснится

Яма бесконечности.

Бесполезный щит, и в груди стучит

Рифма, как усталое пророчество.

Где дышала ты, кроны и цветы знают,

Корни выступают одиночества.

Кедей таң есікті қорқады,

Күн оны дөрекі қолмен итеріп жібереді.

Қара жапсырма өмір біреуге береді

Ал менде бос соққы болды.

Ал бүгін маған жұмақ та, тозақ та керек емес,

Күлкі және абайсыздық

Басталуымен қыс емес, жазғы жұмсақ пирс,

Тек шексіздік.

Пайдасыз қалқан, кеудені қағып

Рима шаршаған пайғамбарлық сияқты.

Тәждер мен гүлдер қайда дем алғанын біледі

Жалғыздықтың тамыры шығады.

Жүрек айну үшін құрғақ және жыртқыш құстар

Жылуды бөлу үшін басынан жоғары жылайды,

Олардың қанын ішуге әлсіз рух,

Науқас рухтың тәнін жырту.

Ал бүгін маған күннің шығуы да, батуы да керек емес,

Жарық немесе зұлымдық,

Адамдар жоқ, терең сөз жоқ,

Мейірімді және қатыгез

Тек шексіздік.

Пайдасыз қалқан, кеудені қағып

Рима шаршаған пайғамбарлық сияқты.

Тәждер мен гүлдер қайда дем алғанын біледі

Жалғыздықтың тамыры шығады.

Мен уайымнан өсемін

Менің минуттарым жылдарға еріп кетсін

Құрамында жаңа кездесулер,

Қалалардағы шетелдіктер

Ал бүгін мен армандаймын

Шексіздік шұңқыры.

Пайдасыз қалқан, кеудені қағып

Рима шаршаған пайғамбарлық сияқты.

Тәждер мен гүлдер қайда дем алғанын біледі

Жалғыздықтың тамыры шығады.