Je m'appelle Marguerite - Lynda Lemay

Les minutes s'égrénent, mes heures et mes semaines filent en fumées

Faudrait qu’j’me souvienne, je ne peux plus m’arreter d’oublier

J’ai oublié l’adresse de ma maison, j’ai oublié ma veste à la réflexion

J’ai peur qu’il ne me reste qu’un prénom: Je m’appelle Marguerite

Mais quel est ce village que je traverse?

Je vais marcher plus vite, j’ai peur que le gros nuage échappe une averse

J’ai rencontré 2 ou 3 inconnu: des petits effontrés qui m’ont dit salut

Est-ce que j’les connaissait, je ne sais plus

Je regarde de loin le soleil se coucher, je ne sais plus mon chemin,

je me sens fatiguée

Si je me rappelle bien quand le ciel est tout rosé, c’est qu’il fera beau

demain, j’voudrais en profité

Mais j’ai de l’esprit en absence, j’ai plus d’ami, j’ai plus d’absence

Mes heures s’entretuent, mon coeur a des secrets qui me tenaille,

mon coprs ne sait même plus si quelqu’un a germé dans mes entrailles

J’ai perdu la notion du temps qui passe, je me mire dans une vitrine comme dans

une glace

J’ai pas trop mauvaise mise mais hélas j’ai les cheveux en bataille,

j’ai oublié de soigner ma coiffure

Je n’ai même pas mon chandaille, j’ai qu’une chemise de nuit en pleine nature

Et qui donc est cette femme d’age mur qui se dépêche à descendre d’une voiture.

Qui m’agrippe le bras et murmure:

Ne vois-tu pas de loin le soleil se coucher

Il est tard allez vient, tu es surment fatigué

Elle me dit regarde bien, le ciel est tout rosé, il fera beau demain,

faudra en profiter

Je t' ai retrouver, t’as de la chance mais faudrait pas q’tu recommence

Elle m’a réinventé toute une enfance, là sur la banquette

Elle m’a ramené à la résidence, à ma chambre et enfin de ma fenêtre,

on a regarder de loin le soleil se coucher

On parlait un peu moins, on était fatigué

On a dit regarde bien le ciel est tout rosé, il fera beau demain,

faudra en profiter

Et là je l’ai reconnue, je pense.

Ma bonne et seule amie d’enfance

Les minutes s’en vont, prennent mes souvenirs comme en otage, j’ai le sommeil

d’un poupon mais la nuit noire blanchie mes images

J’me réveille une photo entre les mains: deux petites filles qui court au bord

d’un jardin

Mais qui sont ces enfants?

C’est fou ce que ma mémoire a foutu l’camps

J’entends glisser dans le corridor de molle chaussures et comme une vie sur mon

cerveau mort

Ya la voix de cette femme qui murmure:

On regardera encore le soleil se coucher et si jamais tu t’endors,

si t’es trop fatigué

J’te dirai regarde bien le ciel est tout rosé, il fera beau demain faudra en

profiter

Mais tant qu’tu pars pas dans le silence, j’vais te remémorer ton enfance:

Tu t’appelles Marguerite

J’t’appelle encore la voisine d’en face

Quand on était petite

Tu étais la plus jolie de la classe

Минуттар өтіп жатыр, сағаттарым мен апталарым түтінге оранды

Мен есте сақтауым керек, ұмытуды тоқтата алмаймын

Мен үй мекен-жайымды ұмытып қалдым, мен шағылысқан кезде курткамды ұмытып қалдым

Менде бір ғана есім қалды деп қорқамын: менің атым Маргерит

Бірақ мен өтіп бара жатқан бұл не ауыл?

Мен тезірек жүремін, үлкен бұлт жаңбыр жауады деп қорқамын

Мен 2-3 бейтаныс адамды кездестірдім: маған сәлем берген сыпайы кішкентайлар

Мен оларды білдім бе, енді білмеймін

Күннің батқанын алыстан қараймын, жолымды білмеймін,

Мен шаршадым

Аспан қызғылт болған кезде дұрыс есімде болсам, күн ашық болады

ертең мен оны пайдаланғым келеді

Бірақ менде жоқта ақыл бар, менің достарым жоқ, менде жоқтық жоқ

Сағаттарым бірін-бірі өлтіріп жатыр, жүрегімде мені қинайтын сырлар бар,

Менің денем ішіме біреу өскенін де білмейді

Мен уақытты жоғалттым, өзімді терезедегідей көремін

балмұздақ

Менің тым жаман бәс тігуім жоқ, бірақ, өкінішке орай, менің шашым шашыраңқы,

Мен шаш үлгісіне күтім жасауды ұмытып кетіппін

Менің жемпірім де жоқ, тек табиғат аясында түнгі көйлегім бар

Ал мынау көліктен асығыс түсіп келе жатқан орта жастағы әйел кім?

Кім менің қолымнан ұстап, сыбырлайды:

Күннің батып бара жатқанын алыстан көрмейсің бе?

Кеш болды, шаршағаныңыз анық

Ол маған жақсы көрінетінін айтты, аспан қызғылт, ертең ауа-райы жақсы болады,

артықшылыққа ие болады

Мен сені таптым, сен бақыттысың, бірақ оны қайталамауың керек

Ол мен үшін орындықта бүкіл балалық шағымды қайта ойлап тапты

Ол мені резиденцияға, бөлмеме және ақырында тереземе апарды,

Күннің батып бара жатқанын алыстан тамашаладық

Азырақ сөйлестік, шаршадық

Біз мұқият қараңдар, аспан қызғылт, ертең ауа-райы жақсы болады дедік,

артықшылыққа ие болады

Содан кейін мен оны таныдым, менің ойымша.

Менің жақсы және жалғыз балалық досым

Минуттар өтіп жатыр, естеліктерімді кепілге ал, Ұйқым келіп тұр

сәбидің, бірақ қараңғы түн бейнелерімді ағартады

Мен қолымда фотомен оянамын: екі кішкентай қыз шетімен жүгіріп келеді

бақшаның

Бірақ бұл балалар кім?

Менің есте сақтау қабілетім бұзылды

Мен жұмсақ аяқ киімнің дәлізінен сырғанап өтіп бара жатқанын естимін және маған өмір сияқты

өлі ми

Мына әйелдің даусы сыбырлап:

Біз әлі күнге дейін күннің батқанын көреміз, егер сіз ұйықтап қалсаңыз,

егер сіз тым шаршасаңыз

Мен саған айтамын, жақсылап қара, аспан қызғылт, ертең ауа-райы жақсы болады, біз

ләззат алыңыз

Бірақ үндемей кетпесең балалық шағыңды еске саламын:

Сенің атың Маргерит

Мен сені әлі күнге қарама-қарсы көршім деймін

Кішкентай кезімізде

Сен сыныптағы ең сұлу едің