Allo c'est moi - Lynda Lemay

Comme un rayon dans un tunnel

Une étincelle dans l’horizon

Y avait ma vie, j’y arrivais

La voix d' ma mère a résonné

Comme un tonnerre de temps mauvais

Maman savait qu' j’allais m'échouer

Un peu comme une étoile de mer

Sous une lueur de lune au fond des yeux

Les yeux d' mon père

À ma façon, j’ai dit «Allo !

C’est moi, j’ai froid, tenez-moi chaud»

Je grelottais, comme ma grand-mère

Qui voulait m' prendre la première

On s’est réjoui de mes sanglots

J'étais en vie j'étais en larmes et puis bravo

Dans de la ouate et du velours

A quatre pattes, j’ai fait mille tours

D’une maison remplie d’amour

Mais sous mes draps, les soirs d’orage

J' voulais voir mon papa, j' poussais des cris

J' manquais d' courage

C' que j’aurais dû faire l’autruche

Et faire confiance à ma peluche

Et savoir que la nuit est douce

Tant qu’on étreint son vieux nounours !

C' que j’aurais dû fermer ma gueule

Puisque la nuit, même en famille, on est tout seul !

Beaucoup plus tard, sous la lueur

D’un grand espoir

J’ai vu ton cœur s’ouvrir à moi

On n’peut plus large

On s’est aimés à toute allure

Comme des fusées mais dans l’azur

On s’est échoués sur un nuage

Un seul orage a tout fichu en l’air

Et c’est en un éclair

Que tout bêtement, on s’est perdus

C' que j’aurais dû fermer ma gueule

Fermer mon cœur avant qu’tu veuilles

En sortir !

Fermer le cercueil

De notre amour avant de le voir mourir

C' que j’aurais donc dû être plus sage

Et m' contenter du p’tit nuage

Tu étais là et tu m’aimais

J' sais pas pourquoi mais j’en doutais

Tu étais là, t'étais mon homme

Un pas parfait, un qui déconne

C' que j’aurais dû faire l’autruche

Et te serrer comme il se doit

Comme une peluche

Pendant des mois, j’ai bien tenté

De faire le deuil de notre histoire

De mettre une croix sur ma mémoire

Mais l' téléphone sonnait plus gras

Que les églises et leurs vieux glas

Quand tu m’appelais et chaque fois

Qu' j' voyais ton nom sur l’afficheur

J' restais là jusqu’au son du répondeur

Qui me répétait

«Allo, c’est moi, allez, réponds !

Je sais qu' t’es là à la maison

J’ai le cœur froid, j’ai le cœur gros

Ne veux-tu pas le tenir chaud ?»

J' restais assise sur mon courage

L’orgueil noué dans l'œsophage

Et j'écoutais

«Allo, c’est moi, allez, réponds !

Si j' t’ai fait mal j' te d’mande pardon»

Tu disais tout ce qu’il fallait

Pour que j' te parle, mais j' l’ai pas fait

J' me repliais sur mes bobos

J'étais en vie, j'étais en larmes et puis bravo

«Allo, c’est moi, j' voudrais que tu m' donnes

Je t’en supplie, une deuxième chance

Allo, c’est moi !

Prends l' téléphone

T’as qu'à dire oui et on r’commence»

Mais l' téléphone, un jour de pluie

Il a changé sa douce sonnerie en silence

Y a des rayons sur tes rideaux

Comme des éclairs de temps trop chaud

J' crois que c’est ta télévision, cette lueur

Dans la fenêtre de ta demeure

Où t’es peut-être en pyjama

Devant un film d’action

Ça fait tant d' lunes que j' me retiens

Peut-être bien par orgueil ou par rancune

Ou par chagrin

Voilà que je sonne et l' carillon

Gronde et résonne comme un tonnerre

Moi, je suis là sur ton balcon

En train d' vibrer comme une grand-mère

Je crie «Allo !

Est-ce que t’es là?

J’ai tellement froid, j’ai le cœur gros

Me revoilà»

Je reste là, comme une idiote

J’entends des pas derrière la porte

J' recule un brin, j' vois ta fenêtre qui s'éteint

Et je sanglote

Oui, le message est assez clair

Il est trop tard et j’ai l’espoir comme un désert

Au fond ne devrait-on pas tous

Par temps d’orage, faire l’autruche?

Maintenant, la nuit me fout la frousse

Et j’ai jeté toutes mes peluches

J' prends mon portable, je signale

J’entends «Viens-t'en ma p’tite étoile»

Et, l' cœur en sable, je dis «J'arrive»

Je sais pas trop comment ça s' fait

Qu’encore une fois maman savait

Qu' j’allais m'échouer sur sa vieille rive

Alors, bien entendu, je viens

Alors, bien entendu, j’accours

Bientôt, je frappe de mon p’tit poing

La belle maison remplie d’amour

Et je marmonne «Allo, c’est moi»

J’ai comme des caillots dans la voix

C’est d’jà ouvert

Maman m' prépare un repas chaud

Et j' vois papa dans son fauteuil

Y m' regarde sans me dire un mot

Une lueur de lune au fond de l'œil

Du vestibule où j'étudie

Ce gros silence qu’ils ont construit

Et j' les envie !

Y sont pas de ceux qui s’en veulent

Y vont se rendre au bout d' leur vie

En sachant bien fermer leurs gueules

Se t’nir la main, les jours de pluie

Et y font ça pour être tranquilles

Pour être ensemble, pour leur fille

Même si la nuit, même en famille

On est tout seul !

Туннельдегі сәуле сияқты

Көкжиекте бір ұшқын

Менің өмірім болды, мен сонда келе жатырмын

Анамның даусы шықты

Жаман ауа-райының найзағайы сияқты

Мама менің сәтсіздікке ұшырайтынымды білді

теңіз жұлдызы сияқты

Көздің тереңінде ай сәулесінің астында

Әкемнің көзі

Мен өз басым «Сәлеметсіз бе!

Бұл менмін, мен суықпын, мені жылытыңыз»

Мен әжем сияқты қалтырап кеттім

Кім бірінші мені алмақшы болды

Олар менің жылағаныма қуанды

Мен тірі едім, көз жасыма ерік берді, содан кейін жақсы болды

Валита және барқыт

Төрт аяқпен мың айналым жасадым

Махаббатқа толы үйден

Бірақ менің жаймаларымның астында, дауылды кештерде

Мен әкемді көргім келді, айқайладым

Маған батылдық жетіспеді

Түйеқұс не істеуім керек еді

Және менің плюшкама сеніңіз

Ал түннің тәтті екенін біл

Сіз ескі ойыншық қонжықты құшақтап алғаныңызша!

Мен аузымды жабуым керек еді

Түнде, тіпті отбасы ретінде біз жалғызбыз!

Көп ұзамай, жарқырау астында

Үлкен үмітпен

Мен сенің жүрегіңнің маған ашылғанын көрдім

Кеңірек болуы мүмкін емес еді

Біз ғашық болдық

Зымыран сияқты, бірақ көкте

Біз бұлттың үстінде қалдық

Бір дауыл соның бәрін шарпыды

Және бұл жарқылда

Қарапайым, біз адасып қалдық

Мен аузымды жабуым керек еді

Қалағанша жүрегімді жауып ал

Кету !

Табытты жабыңыз

Біздің сүйіспеншілігіміз оны көрмей тұрып өледі

Мен ақылдырақ болуым керек еді

Кішкентай бұлтқа көніңіз

Сіз сонда болдыңыз және мені жақсы көрдіңіз

Неге екенін білмеймін, бірақ күмәндандым

Сен сонда болдың, сен менің адамым болдың

Бір қадам тамаша, бір әзіл

Түйеқұс не істеуім керек еді

Және сені қатты ұста

Плюш сияқты

Айлар бойы тырыстым

Тарихымызды жоқтау үшін

Менің жадымға крест қою үшін

Бірақ телефон қаттырақ шырылдады

Бұл шіркеулер мен олардың ескі өлімі

Сіз маған қоңырау шалған кезде және әр жолы

Дисплейде сіздің атыңызды көрдім

Автожауап беруші дыбыс шыққанша сонда қалдым

кім маған қайталады

«Сәлеметсіз бе, бұл менмін, жауап беріңіз!

Мен сіздің үйде екеніңізді білемін

Жүрегім суық, жүрегім ауыр

Сіз оны жылытпайсыз ба?

Мен батылдығыммен отырдым

Өңеште байланған мақтаныш

Ал мен тыңдадым

«Сәлеметсіз бе, бұл менмін, жауап беріңіз!

Егер мен сені ренжітсем, кешірім сұраймын»

Сіз бәрін дұрыс айттыңыз

Мен сенімен сөйлесу үшін, бірақ мен сөйлеспедім

Мен жараларыма қайта құладым

Мен тірі болдым, көз жасым келді, содан кейін жақсы болды

«Сәлеметсіз бе, бұл менмін, маған бергеніңізді қалаймын

Сізден өтінемін, екінші мүмкіндік

Сәлем, бұл менмін!

телефонды алыңыз

«Иә» деп айт, біз қайтадан бастаймыз»

Бірақ жаңбырлы күні телефон

Ол тәтті қоңырауын үнсіздікке ауыстырды

Перделеріңізде сәулелер бар

Тым ыстық ауа-райының жарқырауы сияқты

Менің ойымша, бұл сіздің теледидарыңыз, бұл жарқырау

Сіздің үйіңіздің терезесінде

Сіз пижамаларыңызда қайда болуыңыз мүмкін

Экшн фильмінің алдында

Мен қаншама ай бойы ұстадым

Мүмкін мақтаныштан немесе өшпенділіктен

Немесе қайғыдан

Міне, мен шырылдап, шырылдадым

Күн күркіреп, күркірегендей сыңғырлайды

Мен, мен сенің балконыңдамын

Әже сияқты дірілдеп

Мен «Сәлеметсіз бе!

Сіз осындасыз ба?

Мен сондай суықпын, жүрегім ауыр

Мен қайтып келдім»

Мен сол жерде ақымақ сияқты тұрмын

Есіктің артындағы аяқ дыбыстарын естіп жатырмын

Мен сәл артқа шегініп, терезеңіздің шығып жатқанын көріп тұрмын

Ал мен жылаймын

Иә, хабарлама өте түсінікті

Тым кеш, шөлдей үмітім бар

Біз бәріміздің түбінде болмауымыз керек

Дауылды ауа райында түйеқұс па?

Енді түн мені қорқытады

Ал мен тұлыптарымның бәрін лақтырып тастадым

Мен ұялы телефонымды алып, белгі беремін

Мен «Кел, менің кішкентай жұлдызым» дегенді естимін

Жүрегім құмға батып, «Келемін» деймін.

Мен мұның қалай жасалғанын білмеймін

Мұны анам тағы да білді

Мен оның ескі жағасында құрғап кететін болдым

Сондықтан, әрине, келемін

Сондықтан, әрине, мен жүгіремін

Көп ұзамай мен жұдырығыммен ұрамын

Сүйіспеншілікке толы әдемі үй

Мен «Сәлеметсіз бе, бұл менмін» деп күбірледім.

Менің дауысымда ұйығандар бар

Ол қазірдің өзінде ашық

Анам маған ыстық тамақ әзірлеп береді

Ал мен әкемді орындықта көріп тұрмын

Ол маған үндеместен қарайды

Көздің ар жағындағы ай сәулесі

Мен оқитын вестибюльден

Бұл үлкен тыныштықты олар құрды

Ал мен оларға қызғанышпен қараймын!

Өзін-өзі кінәлайтындар жоқ

Олар өмірінің соңына дейін жетеді

Ауздарын жабуды білу

Қол ұстасып, жаңбырлы күндері

Және мұны тыныш болу үшін жасаңыз

Бірге болу үшін, қызы үшін

Тіпті түнде болса да, тіпті отбасымен

Біз бәріміз жалғызбыз!