Respon-me - Lluís Llach

Amic que tants de cops em parles,

aquí assegut,

ulls abatuts,

mai no has sabut

dir-me allò just

del nostre absurd.

I avui que tinc el cos ple d'ànsia,

la meva sang,

les meves mans,

els meus afanys,

aquest pocs anys

m’estan cridant.

Qui va vèncer?

Qui dels ferros forjats per les bombes

va fer un poble nou?

Qui va vèncer?

Qui damunt de tants cossos aixafats

va aixecar aquella casa per a tothom?

Qui va vèncer?

Qui del llit s’aixeca amb el dret d’anar

pel carrer sense sentir por?

Pots dir-m'ho tu?

Pots dir-m'ho tu?

Saps que ningú.

Tots hem perdut,

tots som vençuts.

I amic, renegaràs amb força

d’aquesta nit,

de qui som fills,

d’aquest destí,

del nostre ahir

que ens ha traït.

Però, amic, més que buscar respostes,

cal adreçar

el foc, la llar,

hem de guanyar

tots aquests anys

que estan cridant:

Qui va vèncer…

Досым, сен менімен көп сөйлесесің,

осында отырып

төмен түскен көздер,

сен ешқашан білмегенсің

маған дұрыс нәрсені айт

біздің абсурдтығымыздан.

Ал бүгін менің денем уайымға толы,

менің қаным

менің қолдарым

менің тілектерім

осы бірнеше жыл

олар мені шақырып жатыр.

Кім жеңді?

Бомбалардан соғылған темірлердің қайсысы

жаңа ауыл құрылды ма?

Кім жеңді?

Осыншама жаншылған денелерде кім

ол үйді барлығына салды ма?

Кім жеңді?

Кім бару құқығымен төсектен тұрады

көшеде қорықпай жүрсіз бе?

Маған айта аласыз ба?

Маған айта аласыз ба?

Сіз ешкімді танымайсыз.

Біз бәріміз жеңілдік

бәріміз жеңілдік.

Ал досым, сен оны үзілді-кесілді жоққа шығарасың

бүгін түнде

біз олардың балаларымыз,

осы межелі жерден,

кешегі күніміз

кім бізге опасыздық жасады.

Бірақ, досым, жауап іздеудің орнына,

шешу қажет

өрт, үй,

жеңуіміз керек

осы жылдар бойы

кім айғайлап жатыр:

Кім жеңді