Ti Ricordi Quei Giorni - Francesco Guccini

Ti ricordi quei giorni?

Uscimmo dopo le canzoni per camminare piano…

Ti ricordi quei giorni?

Gli amici bevevano vino, qualcuno parlava e rideva, noi quasi lontano,

vicino a te,

vicino a me

e ci parlammo ognuno per lasciare qualcosa,

per creare qualcosa, per avere qualcosa…

Ti ricordi quei giorni?

I tuoi occhi si incupivano, il tuo viso si arrossava

e ti stringevi a me nella mia stanza,

quasi un respiro, poi mi dicesti «Basta,

perché non voglio guardarti,

perché ho paura ad amarti».

E dicesti, e dicesti e dicesti…

Le tue parole

quasi io non ricordo più,

ma nemmeno tu ricordi niente…

Ora dove sei e che gente

vede il tuo viso e ascolta

le tue parole leggere,

le tue sciocchezze leggere,

le tue lacrime leggere,

come una volta?

Che cosa dici ora

quando qualcuno ti abbraccia

e tu nascondi la faccia

e tu alzi fiera la faccia

e guardi diritto in faccia

come allora?

Qui un poco piove e un poco il sole,

aspettiamo ogni giorno

che questa estate finisca,

che ogni incertezza svanisca…

E tu?

Io non ricordo più

che voce hai…

Che cosa fai?

Io non credo davvero

che quel tempo ritorni,

ma ricordo quei giorni,

ma ricordo quei giorni,

ma ricordo quei giorni

ma ricordo…

Сол күндер есіңізде ме?

Біз әндерден кейін баяу жүру үшін шықтық ...

Сол күндер есіңізде ме?

Достар шарап ішті, біреу сөйлесіп, күлді, біз алыстап кеттік,

саған жақын,

маған жақын

және біз бір нәрсе қалдыру үшін бір-бірімізбен сөйлестік,

бір нәрсе жасау, бір нәрсеге ие болу ...

Сол күндер есіңізде ме?

Көздерің қараңғыланып, беттерің қызарып кетті

және сен менің бөлмемде мені құшақтап алдың,

дерлік тыныс, содан кейін сіз маған «Жетеді,

Себебі мен саған қарағым келмейді

өйткені мен сені жақсы көруден қорқамын».

Сіз айттыңыз, айттыңыз және айттыңыз ...

Сіздің сөздеріңіз

Енді есімде жоқ дерлік,

бірақ сен ештеңені де есіңе түсірмейсің...

Енді қайдасың, қандай адамдарсың

жүзіңізді қараңыз және тыңдаңыз

жеңіл сөздерің,

сенің жеңіл ақымақтығың,

сенің жеңіл көз жасың,

қалай бір рет?

Енді не айтып тұрсың

біреу сені құшақтап алғанда

ал сен бетіңді жасырасың

және сіз мақтанышпен жүзіңізді көтересіз

және тура бетке қараңыз

сонда қалай?

Мұнда аздап жаңбыр жауады, ал күн аздап,

біз күнде күтеміз

осы жаз аяқталуы үшін,

барлық белгісіздік жойылады ...

Және сен?

Енді есімде жоқ

сенің дауысың қандай...

Сен не істейсің?

Мен шынымен олай ойламаймын

сол уақыт оралу үшін,

бірақ сол күндер есімде

бірақ сол күндер есімде

бірақ сол күндер есімде

бірақ есімде...