La Verità - Francesco Guccini

La voce triste del silenzio abbraccia gli angoli del tempo

Si è fatto giorno, ed è già sera, e dove è andata primavera?

I camion scorrono lontani, mi tengon fermo le tue mani

Le fughe sono ormai finite sulle autostrade ormai ingiallite

Risate a vuoto si son spente sui visi noti della gente

Le frasi storiche son dette, le mani nobili son strette

La mia canzone è morta già, qualcuno forse ascolterà

Cercando assieme a me la verità…

Un suono triste di chitarra si sta spargendo lento in aria

Vorrei capire i miei pensieri, in sogni all’alba veritieri

Nell’aria stanca della sera c'è un’illusione che par vera

Si son perduti anche i rumori in forme vaghe di colori

Non sappiam più che cosa dire, ma non c'è niente da sentire

Ogni discorso si è perduto nell’urlo dolce di un minuto

E mentre l’ora se ne va, lontana sembra la città

E forse cogli un po' di verità…

Parole a vuoto son passate nel cielo breve dell’estate

La saga falsa degli amori è già finita come i fiori

Ma i venditori di illusioni han già cantato le canzoni

Le sale buie splenderanno e i nuovi amori nasceranno

Nelle auto in corsa lungo i viali risplendon simboli sociali

La corsa solita riparte, il tempo mescola le carte

La mano ancora passerà e c'è chi perde o vincerà

Ma in quattro re non hai la verità…

Le spiagge morte, all’improvviso, si sono aperte in un sorriso

Si è sparso piano nella brezza un dolce odore di tristezza

Il tamburino ha già suonato, ma il suo ricordo si è spezzato

E un vento denso di paura ha già percorso la pianura

Il cavaliere morirà, il suo scudiero non saprà

Parole vuote come occhiaie si seccano sulle pietraie

E mentre il corvo volerà e l’acqua in pioggia ricadrà

Nel nulla sfuma ormai la verità

Nel nulla sfuma ormai la verità

Nel nulla sfuma ormai la verità

Nel nulla sfuma ormai la verità…

Үнсіздіктің мұңды үні уақыттың түкпір-түкпірін құшақтайды

Күн болды, кеш болды, көктем қайда кетті?

Жүк көліктері аунап жатыр, мен сенің қолыңды ұстаймын

Қазір сарғайған автожолдарда қашу аяқталды

Адамдардың таныс жүздерінде қуыс күлкі өшті

Тарихи сөз тіркестері айтылады, асыл қолдар ұсталды

Менің әнім өлді, біреу тыңдайтын шығар

Менімен бірге шындықты іздеу...

Гитараның мұңды дыбысы ауада баяу ұшады

Мен өз ойымды түсінгім келеді, шын таңғы түсте

Шаршаған кешкі ауада шынайы болып көрінетін елес бар

Түстердің анық емес пішіндеріндегі шулар да жоғалады

Енді не айтарымызды білмейміз, бірақ еститін ештеңе жоқ

Әрбір сөз бір минуттың тәтті айғайында жоғалып кетті

Ал сағат өткен сайын қала алыстай көрінеді

Мүмкін бір шындықты түсінетін шығар...

Жаздың қысқа аспанында бос сөздер өтті

Жалған махаббат дастаны гүлдер сияқты аяқталды

Бірақ иллюзия сатушылар әндерді айтып үлгерді

Қараңғы бөлмелер жарқырап, жаңа махаббаттар туады

Бульварлар бойымен жарысып жатқан көліктерде әлеуметтік рәміздер жарқырайды

Әдеттегі жарыс қайта басталады, уақыт карталарды араластырады

Қол бәрібір бүктеледі, жеңілгендер немесе жеңетіндер бар

Бірақ төрт патшада шындық жоқ...

Өлі жағажайлар кенет күлімсіреп ашылды

Мұңның тәтті иісі желмен жайлап тарады

Барабаншы ойнап қойған, бірақ оның есте сақтау қабілеті бұзылған

Ал үрейге толы жел жазықтан өтіп үлгерді

Рыцарь өледі, оның қолбасшысы білмейді

Қара домалақ сияқты бос сөздер тасты жерде кебеді

Ал қарға ұшып, жаңбырдағы су жауады

Шындық енді өшіп қалады

Шындық енді өшіп қалады

Шындық енді өшіп қалады

Шындық енді сөніп қалады...