Scirocco - Francesco Guccini

Ricordi, le strade erano piene di quel lucido scirocco

Che trasforma la realtà abusata e la rende irreale

Sembravano alzarsi le torri in un largo gesto barocco

E in via dei Giudei volavan velieri come in un porto canale

Tu dietro al vetro di un bar impersonale

Seduto a un tavolo da poeta francese

Con la tua solita faccia aperta ai dubbi

E un po' di rosso routine dentro al bicchiere

Pensai di entrare per stare assieme a bere

E a chiacchierare di nubi…

Ma lei arrivò affrettata, danzando nella rosa

Di un abito di percalle che le fasciava i fianchi

E cominciò a parlare ed ordinò qualcosa

Mentre nel cielo rinnovato correvano le nubi a branchi

E le lacrime si aggiunsero al latte di quel tè

E le mani disegnavano sogni e certezze

Ma io sapevo come ti sentivi schiacciato

Fra lei e quell’altra che non sapevi lasciare

Tra i tuoi due figli e l’una e l’altra morale

Come sembravi inchiodato…

Lei si alzò con un gesto finale

Poi andò via senza voltarsi indietro

Mentre quel vento la riempiva

Di ricordi impossibili

Di confusione e immagini

Lui restò come chi non sa proprio cosa fare

Cercando ancora chissà quale soluzione

Ma è meglio poi un giorno solo da ricordare

Che ricadere in una nuova realtà sempre identica…

Ora non so davvero dove lei sia finita

Se ha partorito un figlio o come inventa le sere

Lui abita da solo e divide la vita

Tra il lavoro, versi inutili e la routine d’un bicchiere

Soffiasse davvero quel vento di scirocco

E arrivasse ogni giorno per spingerci a guardare

Dietro alla faccia abusata delle cose

Nei labirinti oscuri della case

Dietro allo specchio segreto d’ogni viso

Dentro di noi…

Есіңізде болсын, көшелер сол жылтыр сирокко толы болды

Бұл қиянатқа ұшыраған шындықты өзгертеді және оны шынайы емес етеді

Мұнаралар үлкен барокко қимылымен көтерілгендей болды

Ал желкенді кемелер деи-Джудей арқылы канал портындағыдай ұшты

Сіз жеке бардың әйнегі артында

Француз ақынының дастарханында отыр

Кәдімгі жүзіңізбен күмәндануға ашық

Ал әйнектің ішіндегі кішкене қызыл тәртіп

Мен бірге ішуге баруды ойладым

Бұлттар туралы сөйлесу ...

Бірақ ол раушан гүлінде билеп, асығыс келді

Жамбастарын орап алған перкал көйлектен

Ал ол сөйлеп, бірдеңе бұйырды

Жаңарған аспанда бұлттар топ-топ болып жүгірді

Ал сол шайдың сүтіне жас қосылды

Ал қолдар армандар мен сенімділіктерді тартты

Бірақ мен сенің қалай қиналғаныңды білдім

Оның екеуінің арасында сен қалай кететініңді білмедің

Екі балаң мен біріңнің арасындағы адамгершілік

Сіз қалай тырнақалды болып көріндіңіз ...

Ол соңғы қимылмен орнынан тұрды

Сосын артына қарамай кетіп қалды

Сол жел оны толтырған кезде

Мүмкін емес естеліктерден

Шатасулар мен суреттер

Не істерін білмейтін адам болып қала берді

Кім қандай шешім екенін әлі де іздейді

Бірақ бір күнді еске түсірген дұрыс

Әрқашан бірдей жаңа шындыққа қайта оралудан гөрі ...

Енді мен оның қайда кеткенін білмеймін

Егер ол бала туды немесе ол кештерді қалай ойлап тапса

Ол жалғыз тұрады және өмірді бөліседі

Жұмыс, түкке тұрғысыз өлеңдер мен стақанның күн тәртібінің арасында

Бұл сирокко желі шынымен соқты ма?

Бізді көруге итермелеу үшін күн сайын келіңіз

Заттардың шамадан тыс пайдаланылған бетінің артында

Үйлердің қараңғы лабиринттерінде

Әр жүздің құпия айнасының артында

Біздің ішімізде…