Radici - Francesco Guccini

La casa sul confine della sera

Oscura e silenziosa se ne sta

Respiri un’aria limpida e leggera

E senti voci forse di altra età

E senti voci forse di altra età…

La casa sul confine dei ricordi

La stessa sempre, come tu la sai

E tu ricerchi là le tue radici

Se vuoi capire l’anima che hai

Se vuoi capire l’anima che hai…

Quanti tempi e quante vite sono scivolate via da te

Come il fiume che ti passa attorno

Tu che hai visto nascere e morire gli antenati miei

Lentamente, giorno dopo giorno

Ed io, l’ultimo, ti chiedo se conosci in me

Qualche segno, qualche traccia di ogni vita

O se solamente io ricerco in te

Risposta ad ogni cosa non capita

Risposta ad ogni cosa non capita…

Ma è inutile cercare le parole

La pietra antica non emette suono

O parla come il mondo e come il sole

Parole troppo grandi per un uomo

Parole troppo grandi per un uomo…

E te li senti dentro quei legami

I riti antichi e i miti del passato

E te li senti dentro come mani

Ma non comprendi più il significato

Ma non comprendi più il significato…

Ma che senso esiste in ciò che è nato dentro ai muri tuoi

Tutto è morto e nessuno ha mai saputo

O solamente non ha senso chiedersi

Io più mi chiedo e meno ho conosciuto

Ed io, l’ultimo, ti chiedo se così sarà

Per un altro dopo che vorrà capire

E se l’altro dopo qui troverà

Il solito silenzio senza fine

Il solito silenzio senza fine…

La casa è come un punto di memoria

Le tue radici danno la saggezza

E proprio questa è forse la risposta

E provi un grande senso di dolcezza

E provi un grande senso di dolcezza…

Кештің шетіндегі үй

Қараңғы және үнсіз тұр

Таза және жеңіл ауамен тыныс алыңыз

Сіз басқа жастағы дауыстарды естисіз

Сіз басқа жастағы дауыстарды естисіз ...

Естеліктердің шетіндегі үй

Әрқашан бірдей, сіз білетіндей

Ал сіз өз тамырыңызды сонда іздейсіз

Егер сізде бар жанды түсінгіңіз келсе

Жаныңды түсінгің келсе...

Қаншама рет, қаншама өмір сенен тайып кетті

Айналаңнан өтетін өзен сияқты

Менің ата-бабамның туып өлгенін көрген сен

Ақырын, күннен күнге

Ал мен, ең соңғысы, менде білесің бе деп сұраймын

Бүкіл тіршіліктің кейбір белгілері, кейбір іздері

Немесе мен сені іздесем

Барлығына жауап болмайды

Жауап бәріне бола бермейді...

Бірақ сөз іздеудің пайдасы жоқ

Ежелгі тас дыбыс шығармайды

Немесе әлем сияқты және күн сияқты сөйлеңіз

Ер адам үшін тым үлкен сөздер

Ер адам үшін тым үлкен сөздер...

Сіз оларды сол байланыстардың ішінде сезінесіз

Ежелгі әдет-ғұрыптар мен өткен мифтер

Ал сіз олардың ішінде қол сияқты сезінесіз

Бірақ сіз енді мағынасын түсінбейсіз

Бірақ сіз енді мағынасын түсінбейсіз ...

Бірақ сіздің қабырғаларыңыздың ішінде туылған нәрседе қандай мағына бар

Барлығы өлді және ешкім ешқашан білмеді

Немесе өзіңізге сұрақ қоюдың мағынасы жоқ

Өзімнен сұраған сайын мен азырақ білдім

Ал мен, соңғысы, солай бола ма деп сұраймын

Содан кейін ол түсінгісі келеді

Ал егер екіншісі осы жерден кейінірек табады

Кәдімгі шексіз тыныштық

Кәдімгі шексіз тыныштық ...

Үй есте сақтау орны сияқты

Тамырың даналық береді

Және бұл жауап шығар

Және сіз керемет тәтті сезімді сезінесіз

Сіз керемет тәтті сезімді сезінесіз ...