Milano (Poveri Bimbi Di) - Francesco Guccini

Quando son nato io Pesavo sei chili

Avevo spalle da uomo

E mani grandi come badili.

Quando son nato io Eran davvero tempi cupi

E le mie strade erano piene

Di iene e di lupi

Quando son nato io La morte stringeva la vite e la Gente dei mondo

Ingoiava cordite.

Poveri bimbi di Milano

Col vestiti comprati all’Upim

Abituati ad un cielo a buchi

Che vedete sempre pi lontano.

Poveri bimbi di Milano

Cos fragili cos infelici

Che urlate rabbia senza radici

Con occhi tinti e con niente in Mano.

Poveri bimbi di Milano

Derubati anche d speranza

Che danzate la vostra danza

In quello zoo metropolitano.

Poveri bimbi di Milano

Con fazzoletti come giardini

Poveri indiani nella riserva

Povere giacche blu questurini.

Quando son nato io

C’era la fame nera

E la vita d’ognuno

Tirava il lotto ogni sera.

Quando son nato io Le citt erano cimiteri

E la primavera sbocciava

Sopra ai morti di ieri.

Quando son nato io alla fine

Ci tu gran festa

E l’uomo si svegli dal sonno

Apr gli occhi e rialz la testa.

Poveri bimbi di Milano

Dall’orizzonte sempre coperto

Povera sete di libert

Costretta a vivere nel deserto.

Poveri bimbi di Milano

Dalle musiche come un motore

Col pi terribile del silenzi

La solitudine del rumore.

Poveri bimbi di Milano

Figli di padri preoccupanti

Con un esistere da nano

E nella mente sogni giganti.

Poveri bimbi di Milano

Numerosi come minuti

Viaggiatori di mete fisse

Spettatori sempre seduti.

Quando son nato io Come capita a tutti

Il tempo uguale e incurante

Imponeva i suoi frutti.

Quando son nato io Nel rogo d S. Silvestro

Si bruciava il passato

E il peccato col resto.

Quando rinasceremo

Come il sogno d’un uomo

Bruceremo il futuro

In piazza del Duomo.

Мен дүниеге келгенде алты келі болдым

Менде ер адамның иығы бар еді

Ал қолдары күректей үлкен.

Мен дүниеге келгенде, шынымен де қараңғы уақыт болды

Ал менің көшелерім лық толы болды

Гиеналар мен қасқырлардан

Мен дүниеге келгенде, Өлім жүзім бұтасын және әлем халқын ұстады

Ол кордитті жұтты.

Миланның кедей балалары

Upim-ден сатып алынған киіммен

Тесіктері бар аспанға үйреніңіз

Оны сіз алыс және алыс көресіз.

Миланның кедей балалары

Сондай нәзік, бақытсыз

Кім айқайлайды тамырсыз ашу

Көздері боялған және қолында ештеңе жоқ.

Миланның кедей балалары

Тонау да үміт береді

Сізге өз биіңізді билеуге рұқсат етіңіз

Сол астаналық хайуанаттар бағында.

Миланның кедей балалары

Бақшалар сияқты орамалмен

Брондаудағы кедей үндістер

Бейшара көк полицейлердің күртелері.

Мен дүниеге келгенде

Қара аштық болды

Және әркімнің өмірі

Ол әр түнде лотерея ойнайтын.

Мен дүниеге келгенде қалалар зират болды

Ал көктем құлпырып тұрды

Кешегі өлілерден жоғары.

Мен ақырында дүниеге келген кезде

Міне тамаша кеш

Ал адам ұйқысынан оянады

Ол көзін ашып, басын көтерді.

Миланның кедей балалары

Көкжиектен әрқашан жабылады

Бостандыққа деген нашар шөлдеу

Шөлде тұруға мәжбүр.

Миланның кедей балалары

Мотор сияқты музыкадан

Ең қорқынышты үнсіздікпен

Шудың жалғыздығы.

Миланның кедей балалары

Уайымдаған әкелердің балалары

Ергежейлі тіршілікпен

Ал санада үлкен армандар.

Миланның кедей балалары

Саны минуттар сияқты

Белгіленген мақсатты саяхатшылар

Көрермендер үнемі отырады.

Мен туылғанда, бұл әркімде болатын сияқты

Уақыт тең және бейқам

Ол өз жемісін берді.

Мен С.Сильвестро қазығында дүниеге келгенімде

Өткенді өртеп жіберді

Ал қалғандарымен күнә.

Қашан қайта туамыз

Адамның арманы сияқты

Біз болашақты өртейміз

Пьяцца дель Дуомода.