La Collina - Francesco Guccini

Dove finisce la città

Dove il rumore se ne va

C'è una collina che nessuno vede mai

Perché una nebbia, come un velo

La ricopre fino al cielo dall’eternità…

Nessuno mai la troverà

La strada, forse in altra età

Si è conosciuta, ma l’abbiam scordata ormai

L’abbiam scordata e si è perduta

Lungo i giorni della vita dall’eternità…

Forse l’abbiam vista nel passato

Ma il ricordo se n'è andato dalla mente

Cercala negli angoli del sogno

Per portarla lungo il mondo del presente

Oh, se solamente io potessi rivederla

Com'è adesso per un’ora!

So di fiori grandi come soli

Ma mi sfuggono i colori, ancora

Ricordo che alla sommità

C'è un uomo che sta sempre là

Per impedire che qualcuno cada giù

Da quella magica collina

Dalla parte che declina e non ritorni più…

Anch’io tra i fiori, tempo fa

Giocavo sulla sommità

Con i compagni miei, dentro alla segale

Ma il prenditore non mi ha scorto

Quando son caduto al mondo per l’eternità…

Қаланың аяқталатын жері

Шу қайда кетеді

Ешкім көрмейтін төбе бар

Өйткені тұман, перде сияқты

Ол оны мәңгілік аспанға дейін жабады ...

Оны ешкім ешқашан таба алмайды

Жол, мүмкін басқа заманда

Бұл белгілі, бірақ біз оны қазір ұмыттық

Біз оны ұмыттық және ол жоғалып кетті

Мәңгілік өмірдің күндерінде ...

Бәлкім, біз оны бұрын көрген шығармыз

Бірақ есте сақтау санадан кетіп қалды

Оны арманның бұрыштарынан іздеңіз

Оны қазіргі әлеммен бірге алып келу

О, мен оны қайтадан көрсем ғой

Бір сағатқа қазір қалай!

Мен күн сәулесіндей үлкен гүлдерді білемін

Бірақ түстер мені әлі де жасырады

Бұл жоғарыда есімде

Әрқашан қасында болатын адам бар

Біреудің құлап қалмауы үшін

Сол сиқырлы төбеден

Бас тартатын және ешқашан оралмайтын жағында ...

Мен де гүлдердің арасында, баяғыда

Мен шыңында ойнадым

Жолдастарыммен, Қара бидайдың ішінде

Бірақ қарыз алушы мені көрмеді

Мен әлемге мәңгілікке құлаған кезде ...