L'ultima Thule - Francesco Guccini

Io che ho doppiato tre volte Capo Horn

E ho navigato sette volte i sette mari

E ho visto mostri ed animali rari

L’anfesibena, le sirene, l’unicorno

Io che tornavo fiero ad ogni porto

Dopo una lotta, dopo un arrembaggio

Non son più quello e non ho più il coraggio

Di veleggiare su un vascello morto

Dov'è la ciurma che mi accompagnava

E assecondava ogni ribalderia?

Dov'è la forza che ci circondava?

Ora si è spenta ormai, sparita via

Guardo le vele pendere afflosciate

Con i cordami a penzolar nel vuoto

Che sbatton lenti contro le murate

Con un moto continuo, senza scopo

E vedo in aria un’insensata danza

Di strani uccelli contro il cielo bigio

Cantare un canto in questo mondo grigio

Un canto sordo ormai, senza speranza

E qui da solo penso al mio passato

Vado a ritroso e frugo la mia vita

Una saga smarrita ed infinita

Di quel che ho fatto, di quello che è stato

Le verità non vere in cui credevo

Scoppiavano spargendosi d’intorno

Ma altre ne avevo e giorno dopo giorno

Se morivo, più forte rinascevo

E ora son solo e non ho più il conforto

Di amici andati e sempre più mi assale

La noia a vuotar l’ultimo boccale

Come un pensiero che mi si è ritorto

Ma ancora farò vela e partirò

Io da solo e, anche se sfinito

La prua indirizzo verso l’infinito

Che prima o poi, lo so, raggiungerò

L’Ultima Thule attende al Nord estremo

Regno di ghiaccio eterno, senza vita

E lassù questa mia sarà finita

Nel freddo dove tutti finiremo

L’Ultima Thule attende e dentro il fiordo

Si spegnerà per sempre ogni passione

Si perderà in un’ultima canzone

Di me e della mia nave anche il ricordo

Мен Горн мүйісін үш рет айналып өттім

Ал мен жеті теңізді жеті рет жүздім

Мен сирек кездесетін құбыжықтар мен жануарларды көрдім

Амфезия, сиреналар, бір мүйізді

Мен әр портқа оралғанымды мақтан тұтатынмын

Ұрысқаннан кейін, отырғызудан кейін

Мен енді ондай емеспін және менде батылдық та жоқ

Өлі кемеде жүзу туралы

Менімен бірге келген экипаж қайда?

Және ол әр бүлікке көнді ме?

Бізді қоршап алған күш қайда?

Енді ол өшіп қалды, кетті

Мен желкендердің салбырап тұрғанын көремін

Бос жерде салбырап тұрған арқандармен

Бұл қорғандарға ақырын соқты

Үздіксіз қозғалыспен, мақсатсыз

Ал мен ауада мағынасыз биді көріп тұрмын

Сұр аспанға қарсы біртүрлі құстар

Бұл сұр әлемде ән айт

Күңгірт ән қазір, Үмітсіз

Міне, мен өзімнің өткенімді ойлаймын

Мен оралып, өмірімді іздеймін

Жоғалған және шексіз дастан

Мен не істедім, не болды

Мен сенген өтірік шындықтар

Олар жарылып, айналаға тарады

Бірақ менде басқалары болды және күннен күнге

Мен өлсем, соғұрлым күштірек қайта тудым

Енді мен жалғызбын, менде бұдан былай жайлылық жоқ

Достарым кетіп, мені ренжітуде

Соңғы саптыаяқты босатудың зерігуі

Мені бұрмалаған ой сияқты

Бірақ мен әлі де жүзіп, кетемін

Жалғыз мен, тіпті шаршап кетсем де

Садақ шексіздікке бағытталған

Ерте ме, кеш пе, мен білемін, мен жетемін

Төтенше солтүстікте Ultima Thule күтіп тұр

Мәңгілік мұз патшалығы, жансыз

Ал жоғарыда бұл шахта бітеді

Суықта бәріміз бітеміз

Фьорд ішінде Ultima Thule күтіп тұр

Барлық құмарлық мәңгілікке сөнеді

Ол соңғы бір әнде адасып қалады

Тіпті мен және менің кемем туралы естелік