Il Matto - Francesco Guccini

Mi dicevano il matto perchè prendevo la vita

Da giullare, da pazzo, con un’allegria infinita

D’altra parte è assai meglio, dentro questa tragedia

Ridersi addosso, non piangere e voltarla in commedia

Quando mi hanno chiamato per la guerra, dicevo:

«Beh, è naja, soldato!»

e ridevo, ridevo

Mi han marchiato e tosato, mi hanno dato un fucile

Rancio immondo, ma io allegro, ridevo da morire

Facevo scherzi, mattane, naturalmente ai fanti

Agli osti e alle puttane, ma non risparmiavo i santi

E un giorno me l’han giocata, mi han ricambiato il favore

E dal fucile mi han tolto l' intero caricatore

Mi son trovato il nemico di fronte e abbiamo sparato

Chiaramente io a vuoto, lui invece mi ha centrato

Perchè quegli occhi stupiti, perchè mentre cadevo

Per terra, la morte addosso, io ridevo, ridevo?

Ora qui non sto male, ora qui mi consolo

Ma non mi sembra normale ridere sempre da solo, ridere sempre da solo!

Олар маған жынды деп айтты, өйткені мен өмірді алып жатырмын

Әзілкеш ретінде, жынды ретінде, шексіз қуанышпен

Екінші жағынан, бұл трагедия ішінде әлдеқайда жақсы

Бір-біріңе күліңдер, жыламаңдар, комедияға айналдырыңдар

Олар мені соғысқа шақырған кезде мен:

— Жарайды, солдат!

мен күлдім, күлдім

Олар мені таңбалап, қырқып тастады, мылтық берді

Таза емес рацион, бірақ қуандым, өлгенше күлдім

Мен әзіл ойнадым, жындылар, әрине жаяу әскерлерге

Үй иелері мен азғындарға, бірақ мен әулиелерді аямадым

Бір күні олар маған ойнады, олар жақсылығын қайтарды

Олар менің мылтығымнан бүкіл журналды алып шықты

Алдымнан жауды тауып, оқ жаудырдық

Менің бос екенім анық, оның орнына мені ұрды

Неге сол таңырқаған көздер, неге құладым

Жерде, үстімде өлім, күлдім, күлдім бе?

Қазір өзімді бұл жерде жаман сезінбеймін, енді осында жұбатамын

Бірақ үнемі жалғыз күлу, жалғыз күлу маған қалыпты емес сияқты!