Il Caduto - Francesco Guccini

Io, nato Primo di nome e di cinque fratelli,

uomo di bosco e di fiume, lavoro e di povert?,

ma uomo sereno di dentro, come i pesci e gli uccelli

che con me dividevano il cielo, l' acqua e la libert…

Perch?

sono in prigione per sempre, qui in questa pianura

dove orizzonte rincorre da sempre un uguale orizzonte,

dove un vento incessante mi soffia continua paura,

dove?

impossibile scorgere il profilo d' un monte?

E se d' inverno mi copre la neve gelata

non?

quella solita in cui affondava il mio passo

forte e sicuro, braccando la lieve pestata

che lascia la volpe, o l' impronta pi?

greve del tasso…

Ho cancellato il ricordo e perch?

son caduto,

rammento stagioni in cui dietro ad un sole non chiaro

veniva improvviso quel freddo totale, assoluto

e infine lamenti, poi grida e bestemmie e uno sparo…

Guarda la guerra che beffa, che scherzo puerile,

io che non mi ero mai spinto in un lungo cammino

ho visto quel poco di mondo da dietro a un fucile,

ho visto altra gente soltanto da dietro a un mirino…

E siamo in tanti coperti da neve gelata,

non c'?

pi?

razza o divisa, ma solo l' inverno

e quest' estate bastarda dal vento spazzata

e solo noi, solo noi che siam morti in eterno…

Io che guardavo la vita con calmo coraggio,

cosa darei per guardare gli odori della mia montagna,

vedere le foglie del cerro, gli intrichi del faggio,

scoprire di nuovo dal riccio il miracolo della castagna…

Мен атымнан және бес ағайындыдан туғанмын,

орман мен өзеннің адамы, жұмыс пен кедейлік,

бірақ балық пен құс сияқты іштей сабырлы адам

Менімен аспанды, суды және еркіндікті бөліскен ...

Неліктен?

Мен мәңгілік түрмеде отырмын, мына жазықта

көкжиек әрқашан бір көкжиекті қуған жерде,

Үздіксіз жел мені үрейлендіретін жерде,

Бұл қайда?

тау профилін көру мүмкін емес пе?

Ал қыста қатқан қар мені жауып тұрса

емес пе?

менің қадамым батып кеткен әдеттегі

күшті және сенімді, жеңіл соққыны қадағалайды

бұл түлкіні қалдырады, әлде ең көп пе?

қарқынмен ауыр ...

Мен жадты өшірдім және неге?

Мен құладым,

Түссіз күннің артындағы жыл мезгілдері есімде

бұл жалпы, абсолютті суық кенеттен келді

ақыры ыңырсып, айғайлап, қарғыс айтып, оқ жауды...

Соғысты қарашы, бұл не деген мазақ, не деген балалық әзіл,

Мен ешқашан ұзақ жолға бармағанмын

Мен әлемнің кішкене бөлігін мылтық артынан көрдім,

Мен басқа адамдарды көріністапқыштың артында ғана көрдім...

Біздің көпшілігіміз мұздатылған қармен жабылған,

C' емес пе?

пи?

жарыс немесе форма, бірақ тек қыста

ал мынау жел соғып тұрған бейбақ жаз

тек біз ғана, мәңгі өлген біз ғана ...

Өмірге сабырмен қараған мен,

тауымның иісіне қарау үшін не берер едім,

түрік еменінің жапырақтарын, буктың шағылыстарын қараңыз,

Кірпіден каштанның кереметін қайтадан ашыңыз ...