Don Chisciotte - Francesco Guccini

Ho letto millanta storie di cavalieri erranti

Di imprese e di vittorie dei giusti sui prepotenti

Per starmene ancora chiuso coi miei libri in questa stanza

Come un vigliacco ozioso, sordo ad ogni sofferenza

Nel mondo oggi, più di ieri, domina l’ingiustizia

Ma di eroici cavalieri non abbiamo più notizia

Proprio per questo, Sancho, c'è bisogno soprattutto

D’uno slancio generoso, fosse anche un sogno matto

Vammi a prendere la sella, che il mio impegno ardimentoso

L’ho promesso alla mia bella, Dulcinea del Toboso

E a te, Sancho, io prometto che guadagnerai un castello

Ma un rifiuto non l’accetto, forza sellami il cavallo!

Tu sarai il mio scudiero, la mia ombra confortante

E con questo cuore puro, col mio scudo e Ronzinante

Colpirò con la mia lancia l’ingiustizia giorno e notte

Com'è vero nella Mancha che mi chiamo Don Chisciotte!

Questo folle non sta bene, ha bisogno di un dottore

Contraddirlo non conviene, non è mai di buon umore

È la più triste figura che sia apparsa sulla Terra

Cavalier senza paura di una solitaria guerra

Cominciata per amore di una donna conosciuta

Dentro a una locanda a ore dove fa la prostituta

Ma credendo di aver visto una vera principessa

Lui ha voluto ad ogni costo farle quella sua promessa

E così da giorni abbiamo solo calci nel sedere

Non sappiamo dove siamo, senza pane e senza bere

E questo pazzo scatenato che è il più ingenuo dei bambini

Proprio ieri si è stroncato fra le pale dei mulini

È un testardo, un idealista, troppi sogni ha nel cervello

Io che sono più realista mi accontento di un castello

Mi farà Governatore e avrò terre in abbondanza

Quant'è vero che anch’io ho un cuore e che mi chiamo Sancho Panza!

Salta in piedi, Sancho, è tardi, non vorrai dormire ancora

Solo i cinici e i codardi non si svegliano all’aurora:

Per i primi è indifferenza e disprezzo dei valori

E per gli altri è riluttanza nei confronti dei doveri

L’ingiustizia non è il solo male che divora il mondo

Anche l’anima dell’uomo ha toccato spesso il fondo

Ma dobbiamo fare presto perché più che il tempo passa

Il nemico si fa d’ombra e s’ingarbuglia la matassa!

A proposito di questo farsi d’ombra delle cose

L’altro giorno quando ha visto quelle pecore indifese

Le ha attaccate come fossero un esercito di Mori

Ma che alla fine ci mordessero oltre i cani anche i pastori!

Era chiaro come il giorno, non è vero, mio Signore?

Io sarò un codardo e dormo, ma non sono un traditore

Credo solo in quel che vedo e la realtà per me rimane

Il solo metro che possiedo, com'è vero che ora ho fame!

Sancho ascoltami, ti prego, sono stato anch’io un realista

Ma ormai oggi me ne frego e, anche se ho una buona vista

L’apparenza delle cose, come vedi, non m’inganna

Preferisco le sorprese di quest’anima tiranna

Che trasforma coi suoi trucchi la realtà che hai lì davanti

Ma ti apre nuovi occhi e ti accende i sentimenti

Prima d’oggi mi annoiavo e volevo anche morire

Ma ora sono un uomo nuovo che non teme di soffrire!

Mio Signore, io purtroppo sono un povero ignorante

E del suo discorso astratto ci ho capito poco o niente

Ma anche ammesso che il coraggio mi cancelli la pigrizia

Riusciremo noi da soli a riportare la giustizia?

In un mondo dove il male è di casa e ha vinto sempre

Dove regna il capitale, oggi più spietatamente

Riuscirà con questo brocco e questo inutile scudiero

Al Potere dare scacco e salvare il mondo intero?

Mi vuoi dire, caro Sancho, che dovrei tirarmi indietro

Perché il Male ed il Potere hanno un aspetto così tetro?

Dovrei anche rinunciare ad un po' di dignità

Farmi umile e accettare che sia questa la realtà?

Il Potere è l’immondizia della storia degli umani

E anche se siamo soltanto due romantici rottami

Sputeremo il cuore in faccia all’ingiustizia giorno e notte

Siamo i «Grandi della Mancha»: Sancho Panza e Don Chisciotte!

Мен адасқан рыцарлар туралы мақтанатын әңгімелерді оқыдым

Жай ғана бұзақыларды жеңген ерліктері мен жеңістері

Осы бөлмеде кітаптарыммен әлі жабық тұру үшін

Бос қорқақ сияқты, барлық азаптарға саңырау

Дүниеде бүгін, кешеден гөрі әділетсіздік басым

Бірақ бізде қаһарман серілерден хабар жоқ

Дәл осы үшін, Санчо, бәрінен бұрын қажет

Ақылсыз арман болса да, жомарт серпін

Барып маған ершікті алып кел, бұл менің батыл міндеттемем

Мен оны сұлуым Дульсинея дель Тобосого уәде еттім

Ал саған, Санчо, мен саған құлып алуға уәде беремін

Бірақ мен бас тартуды қабылдамаймын, атымды тақа!

Сен менің қолбасшым, жұбататын көлеңкем боласың

Және осы таза жүрекпен, менің қалқаныммен және Росинантемен

Күндіз-түні әділетсіздікті найзаммен ұрамын

Ла-Манчада менің атым Дон Кихот екені қаншалықты рас!

Мына жындының жағдайы нашар, дәрігер керек

Оған қарсы тұру ыңғайлы емес, ол ешқашан жақсы көңіл-күйде болмайды

Бұл жер бетінде пайда болған ең қайғылы фигура

Жалғыз соғыстан қорықпайтын кавалер

Ол кездескен әйел үшін бастады

Ол жезөкше болып жұмыс істейтін қонақүйдің ішінде

Бірақ ол нағыз ханшайымды көргеніне сенді

Ол кез келген жағдайда оған уәдесін орындағысы келді

Сөйтіп, бірнеше күн бойы төбелесіп жүрдік

Нансыз, ішпесек қайда екенімізді білмейміз

Ал мына жабайы есуас, ол балалардың ең аңғал

Кеше ғана ол диірмендердің қалақтарының арасында сынып қалды

Ол қыңыр, идеалист, оның миында тым көп арман бар

Кім шынайырақ болса, мен сарайға қанағаттанамын

Ол мені әмір етеді, менде мол жер болады

Менің де жүрегім бар, атым Санчо Панса екені қаншалықты рас!

Секір, Санчо, кеш болды, енді ұйықтағың келмейді

Таң атқанда тек цинизмдер мен қорқақтар оянбайды:

Біріншілері үшін бұл құндылықтарға немқұрайлылық пен менсінбеу

Ал басқалары үшін бұл міндеттерге құлықсыздық

Әлемді жалмап жатқан жалғыз зұлымдық әділетсіздік емес

Тіпті адамның жаны да жиі тас түбіне соғылған

Бірақ біз асығуымыз керек, өйткені уақыт көбірек өтеді

Жау көлеңкеленіп, шатасып кетеді!

Заттардың бұл көлеңкесі туралы

Күні кеше сол қорғансыз қойларды көргенде

Ол оларға маврлардың әскері сияқты шабуыл жасады

Бірақ соңында иттерден басқа, қойшылар да бізді тістейтін еді!

Күндей анық болды, солай емес пе, тақсыр?

Мен қорқақ болып ұйықтаймын, бірақ мен сатқын емеспін

Мен тек көргеніме сенемін, ал шындық мен үшін қалады

Менде жалғыз есептегіш, қазір қарным ашты деген рас!

Санчо мені тыңда, өтінемін, мен де реалист болдым

Бірақ қазір маған бәрібір, тіпті көзім жақсы болса да

Заттардың сыртқы түрі, өздеріңіз көріп отырғандай, мені алдамайды

Мен бұл озбыр жанның тосын сыйларын ұнатамын

Кім өз айлаларымен сіздің алдыңыздағы шындықты өзгертеді

Бірақ бұл жаңа көздерді ашады және сезімдеріңізді нұрландырады

Бүгінге дейін жалықтым, мен де өлгім келді

Бірақ қазір мен азаптан қорықпайтын жаңа адаммын!

Раббым, өкінішке орай мен бейшара наданмын

Мен оның абстрактілі дискурсын аз немесе ештеңе түсінбедім

Бірақ батылдық менің жалқаулығымды өшірсе де

Біз жалғыз әділдікті қалпына келтіре аламыз ба?

Зұлымдық үйінде және әрқашан жеңген әлемде

Капитал билік еткен жерде, бүгін одан да аяусыз

Ол мына алаяқпен және мына пайдасыз скваймен табысқа жетеді

Бүкіл әлемді маттау және құтқару үшін Power?

Сіз маған, қымбатты Санчо, мен шегінуім керек екенін айтқыңыз келеді

Неліктен Зұлымдық пен Күш соншалықты бұлыңғыр көрінеді?

Мен де біраз абыройдан бас тартуым керек

Мені кішіпейіл етіңіз және бұл шындық екенін мойындаңыз ба?

Билік – адамзат тарихының қоқысы

Тіпті біз екі романтикалық күйреген болсақ та

Күндіз-түні әділетсіздікке жүрегімізді түкіреміз

Біз «Гранди делла Манчамыз»: Санчо Панса және Дон Кихот!