Canzone Per Piero - Francesco Guccini

Mio vecchio amico di giorni e pensieri

Da quanto tempo che ci conosciamo

Venticinque anni son tanti e diciamo

Un po' retorici, che sembra ieri

Invece io so che è diverso e tu sai

Quello che il tempo ci ha preso e ci ha dato

Io appena giovane sono invecchiato

Tu forse giovane non sei stato mai

Ma d’illusioni non ne abbiamo avute

O forse sì, ma nemmeno ricordo

Tutte parole che si son perdute

Con la realtà incontrata ogni giorno

Chi glielo dice a chi è giovane adesso

Di quante volte si possa sbagliare

Fino al disgusto di ricominciare

Perché ogni volta è poi sempre lo stesso

Eppure il mondo continua e va avanti

Con noi o senza e ogni cosa si crea

Su ciò che muore e ogni nuova idea

Su vecchie idee e ogni gioia su pianti

Ma più che triste ora è buffo pensare

A tutti i giorni che abbiamo sprecati

A tutti gli attimi lasciati andare

E ai miti belli delle nostre estati

Dopo l’inverno e l’angoscia in città

Quei lunghi mesi sdraiati davanti

Liberazione del fiume e dei monti

E linfa aspra della nostra età

Quei giorni spesi a parlare di niente

Sdraiati al sole, inseguendo la vita

Come l’avessimo sempre capita

Come qualcosa capito per sempre

Il mio Leopardi, le tue teologie:

«Esiste Dio ?»

Le risate più pazze

Le sbornie assurde, le mie fantasie

Le mie avventure in città con ragazze

Poi quell’amore alla fine reale

Tra le canzoni di moda e le danze:

«È in gamba sai, legge Edgar Lee Masters

Mi ha detto no, non dovrei mai pensare»

Le sigarette con rabbia fumate

I blue jeans vecchi e le poche lire

Sembrava che non dovesse finire

Ma ad ogni autunno finiva l’estate

Poi tutto è andato e diciamo siam vecchi

Ma cosa siamo e che senso ha mai questo

Nostro cammino di sogni fra specchi

Tu che lavori quand’io vado a letto?

Io dico sempre «non voglio capire»

Ma è come un vizio sottile e più penso

Più mi ritrovo questo vuoto immenso

E per rimedio soltanto il dormire

E poi ogni giorno mi torno a svegliare

E resto incredulo, non vorrei alzarmi

Ma vivo ancora e son lì ad aspettarmi

Le mie domande, il mio niente, il mio male…

Менің ескі досым күндер мен ойлар

Біз бір-бірімізді қашаннан бері білеміз

Жиырма бес жыл көп уақыт, айталық

Кішкене шешендік, кешегідей

Оның орнына мен оның басқаша екенін білемін және сіз де білесіз

Бізге қанша уақыт берді және берді

Мен жас кезімде қартайдым

Мүмкін сіз ешқашан жас болмаған шығарсыз

Бірақ бізде ешқандай елес болған жоқ

Немесе иә, бірақ есімде де жоқ

Барлық жоғалған сөздер

Күнде кездесетін шындықпен

Кім айтады енді кімнің жас екенін

Сіз қанша рет қателесуіңіз мүмкін

Қайтадан бастаудан жиіркеніштілікке дейін

Өйткені ол әрқашан бірдей

Дегенмен әлем жалғасуда және жалғасуда

Бізбен немесе онсыз және бәрі жаратылған

Не өледі және әрбір жаңа идея туралы

Ескі идеялар туралы және көз жасы туралы барлық қуаныш

Бірақ қазір ойлану қайғыдан гөрі күлкілі

Біз босқа өткізген барлық күндерге

Барлық сәтте босатыңыз

Ал біздің жаздың әдемі мифтеріне

Қыс пен қаладағы азаптан кейін

Алдында жатқан сол ұзақ айлар

Өзен мен тауларды азат ету

Ал біздің дәуірдің қышқыл шырыны

Бұл күндер ештеңе туралы сөйлесумен өтті

Күнге жатып, өмірді қуып

Біз оны әрқашан түсінгеніміздей

Мәңгілік түсінікті нәрсе ретінде

Менің Леопардым, сіздің теологияларыңыз:

«Құдай бар ма?»

Ең ақылсыз күледі

Абсурдтық асқынулар, менің қиялдарым

Қыздармен қаладағы шытырман оқиғаларым

Сонда нағыз махаббат

Сән әндері мен билерінің арасында:

«Ол жақсы, білесіз бе, Эдгар Ли Мастерсті оқиды

Ол маған жоқ, мен ешқашан ойламауым керек деді»

Ашуланған темекі

Ескі көк джинсы мен бірнеше лира

Бұл бітпейтін сияқты еді

Бірақ әр күзде жаз аяқталды

Сосын бәрі кетті, қартайдық делік

Бірақ біз қандаймыз және мұның мәні неде

Айна арасындағы біздің арман жолымыз

Мен ұйықтағанда сен кім жұмыс істейсің?

Мен әрқашан «түсінгім келмейді» деймін.

Бірақ бұл нәзік қаскүнемдік сияқты және мен ойлаймын

Мен өзімді осы үлкен бос жерде көбірек табамын

Ал ем ретінде тек ұйқы

Содан кейін күн сайын мен қайтадан оянамын

Ал мен сенбеймін, тұрғым келмейді

Бірақ мен әлі өмір сүріп жатырмын және олар мені күтіп отыр

Менің сұрақтарым, менің ештеңем, менің жамандығым ...