Black-Out - Francesco Guccini

La luce è andata ancora via,

ma la stufa è accesa, e così sia

a casa mia tu dormirai, ma quali sogni sognerai

con questa luna che spaccherà

in due le mie risate e le ombre tue

i miei cavalli ed i miei fanti, il tuo

essere sordo ed i tuoi canti

tutti i ghiaccioli appesi ai fili,

tutti i miei giochi e i tuoi monili

i campanili, i pazzi, i santi e l’allegria.

E non andrà il televisore;

cosa faremo in queste ore?

rumore attorno non si sente,

giochiamo a immaginar la gente

corriamo a fare gli incubi indiscreti,

curiosi d’ozi e di segreti,

di quei pensieri quotidiani

che a notte il sonno fa lontani

o che nei sogno sopra a un viso,

diventan urlo od un sorriso

il paradiso, inferno, mani, l’odio e amore.

Avessi sette vite a mano,

in ogni casa entrerei piano

e mi farei fratello o amante,

marito, figlio, re,

brigante o mendicante o giocatore

poeta, fabbro, papa, agricoltore.

Ma ho questa vita e il mio destino

e ora cavalco l’Appennino

e grido al buio più profondo

la voglia che ho di stare al mondo

in fondo è proprio un gran bel gioco

a fare l’amore tanto e non bere poco.

E questo buio, che sollievo,

ci dona un altro medio-evo

io levo dall’oscurità tutta la nostra civiltà

velocità di macchine a motore,

follia di folla e di rumore

e metto ritmi più lontani, di bestie,

legni e suoni umani

odore d’olio e di candele, fruscio

di canapi e di vele

il miele, il latte, i pani e il vino vero.

Ma chissà poi se erano quelli

davvero tempi tanto belli

o caroselli che giriamo

per l’incertezza che culliamo

in questa giostra di figure e suoni,

di luci e schermi da illusioni

di baracconi in bene o in male,

di eterne fughe dal reale

che basta un po' d’oscurità per

darci la serenità semplicità,

sapore sale e ritornelli.

Non voglio tante vite a mano,

mi basta questa che viviamo

comuni giorni intensi o pigri,

gli specchi ambigui dei miei libri

le tigri della fantasia,

tristezze ed ottimismo ed ironia.

Ma quante chiacchiere stavolta,

che confusione a ruota sciolta

io so che è un pezzo che parliamo,

ma è tanto bello non dormiamo

beviamo ancora un po' di vino,

che tanto tra due sorsi è già mattino.

Su sveglia e guardati d’attorno,

sta già arrivando il nuovo giorno

lo storno e il merlo son già in giro,

non vorrai fare come il ghiro

non c'è black-out e tutto è ormai finito,

e il vecchio frigo è ripartito

con i suoi toni rochi e tristi

scatarra versi futuristi

lo so siam svegli ormai da allora,

ma qualche cosa manca ancora

finiamo in gloria amore mio,

e dopo, a giorno fatto, dormo anch’io.

Жарық әлі сөнеді,

бірақ пеш жанып тұр, солай болады

менің үйімде ұйықтайсың, бірақ қандай түс көресің

бөлінетін осы аймен

екіде менің күлкі мен сенің көлеңкең

менің аттарым мен жаяу әскерлерім, сенікі

саңырау болыңыз және әндеріңіз

жіптерде ілулі тұрған барлық мұздар,

менің барлық ойындарым және сіздің әшекейлеріңіз

қоңырау мұнаралары, жындылар, әулиелер мен бақыт.

Ал теледидар кетпейді;

бұл сағаттарда не істейміз?

Сіз айналаңыздағы шуды ести алмайсыз,

адамдарды елестетіп ойнап көрейік

Түсініксіз түндерді көру үшін жүгірейік,

бекершілік пен сырға қызығады,

сол күнделікті ойлардан

бұл ұйқы түнде сізді алыстатады

немесе бет үстіндегі армандарда,

айғайға немесе күлкіге айналады

жұмақ, тозақ, қолдар, жек көрушілік пен махаббат.

Қолмен жеті өмірім болды,

әр үйге жайлап кіретінмін

мен өзімді аға немесе ғашық етер едім,

күйеуі, ұлы, патшасы,

қарақшы немесе қайыршы немесе құмар ойыншы

ақын, ұста, папа, егінші.

Бірақ менің бұл өмірім мен тағдырым бар

ал қазір мен Апеннинге мінемін

және ең терең қараңғыда жылайды

Мен әлемде болуды қалаймын

ақыр соңында бұл тамаша ойын

көп сүю және аз ішпеу.

Бұл қараңғылық, қандай жеңілдік,

бізге тағы бір орта ғасырларды береді

Мен бүкіл өркениетімізді қараңғылықтан алып шығамын

қозғалтқыш машиналарының жылдамдығы,

тобыр мен шудың ақылсыздығы

мен аңдардың алыс ырғақтарын қойдым,

орман және адам дыбыстары

май мен шам иісі, сыбдыр

арқандар мен желкендер

бал, сүт, нан және шынайы шарап.

Бірақ кім білсін, олар сол ма еді

шынында да сондай әдемі кездер

немесе біз айналдыратын карусельдер

біз сілкіп тұрған белгісіздік үшін

фигуралар мен дыбыстардың осы шатқалында,

шамдар мен иллюзия экрандары

жақсы немесе жаман жақтарды көрсету,

шындықтан мәңгілік қашу

бұл үшін кішкене қараңғылық жеткілікті

бізге тыныштық қарапайымдылық беріңіз,

тұздың дәмі мен сусын.

Мен қолмен көп өмірді қаламаймын,

Бұл мен үшін біздің өмір сүргеніміз жеткілікті

қарапайым бос немесе жалқау күндер,

менің кітаптарымның екіұшты айналары

қиял жолбарыстары,

қайғы мен оптимизм және ирония.

Бірақ бұл жолы қанша әңгіме,

қандай бос әурешілік

Біз біраздан бері сөйлескенімізді білемін,

бірақ ол соншалықты әдемі, біз ұйықтамаймыз

тағы шарап ішейік,

екі жұтым арасындағы таң екенін.

Оянып, айналаңа қара,

жаңа күн қазірдің өзінде келе жатыр

жұлдызқұрт пен қарақұрт қазірдің өзінде айналасында,

сен жатақхана сияқты болғың келмейді

өшіру жоқ және бәрі аяқталды,

және ескі тоңазытқыш қайта іске қосылды

қарлыққан және мұңды үндерімен

ол футуристік өлеңдерді ұшқындайды

Содан бері біз ояу екенімізді білемін,

бірақ әлі бір нәрсе жетіспейді

Біз даңққа бөленеміз, махаббатым,

ал кейінірек, күн біткенде, мен де ұйықтаймын.