Antenòr - Francesco Guccini

Si chiamava Antenòr e niente, si chiamava Antenòr e basta

Perché per certa gente non importa grado o casta

Importa come vivi, ma forse neanche quello

Importa se sai usare bene il laccio od il coltello…

Antenòr uscì di casa, uscì di casa quella sera

Garrivano i suoi pensieri come fossero bandiera

Ma gli occhi erano fessura e il viso tirato a brutto

Come all’età in cui credi d’aver fatto quasi tutto…

Un cavallo nitrì, ma quando?

Una donna rise, ma dove?

La luna, uno scudo bianco, un carro le stanghe in alto

Chitarra, ozio, parole, chitarra, ozio, parole

La pampa, un ricordo stanco, un mare quell’erba nera

Può darsi fosse romantico, ma lui non lo sapeva

Ma lui non lo sapeva, ma lui non lo sapeva…

Quella donna rideva ad ore, quella luna solo uno sputo

E per quel cavallo non avrebbe speso anche un minuto

È difficile far rumore sulle cose che ci hai ogni giorno

Le tue braghe, il tuo sudore e l’odore che porti attorno…

La cantina era quasi vuota, scarsa d’uomini e d’allegria

Se straniero, l’avresti detta quasi piena di nostalgia

Nostalgia ma di che cosa, d’un oceano mai guardato

Di un’Europa mai sentita, d’un linguaggio mai parlato?

Antenòr chiese da bere e scambiò qualche saluto

Calmo e serio danzò tutto il rituale ormai saputo

Uomo e uguale coi suoi pari, quasi pari con gli anziani

Come breve quella sera, come lunghi i suoi domani

Proprio allora qualcuno, entrando nella luce, da dentro al buio

Lo insultò appena, sussurrando, ma sembrava che stesse urlando

Come per uno schiaffo, come per uno sputo…

Antenòr lo guardò sorpreso, lo studiò e non lo conosceva

E il motivo restò sospeso fra la gente ferma in attesa

E lui non lo sapeva, e lui non lo sapeva

Poi sentì di una donna il nome, già scordato o non conosciuto

Quante volte per altri è vita quello che per noi è un minuto

Guardò gli uomini per cercare occhi, dialogo, spiegazione

Ma se non trovò condanne, non trovò un’assoluzione…

Antenòr uscì di fuori, bilanciando il suo coltello

Per danzare malvolentieri passi e ritmi del duello

Una donna non ricordata ed un uomo mai visto prima

Lo legavano tra loro come versi con la rima

Fintò basso e scartò di lato, quanti sguardi sentì sul viso

Si sentì migliore e stanco, si sentì come un sorriso

Che serata tutta al contrario, proprio niente da ricordare

Puntò il ferro contro il viso, vide il sangue zampillare

Tutto quanto era stato un lampo, Antenòr respirava forte

Fece il gesto di offrir la mano, guardò l’altro e capì pian piano

Che tutto era stato invano, che l’altro cercava morte

E capì che doveva farlo, farlo in fretta perché non c’era

Un motivo per ammazzarlo, l’altro cadde e non rispondeva

E lui non lo sapeva, e lui non lo sapeva

Antenòr lo guardò cadere, sentì dire «la colpa è mia»

Sentì dire «è stato un uomo», sentì dire «fuggi via!»

La giustizia disse «bandito», ma un poeta gli avrebbe detto

Che era come l’Ebreo errante, come il Batavo maledetto…

Quante volte ci è capitato di trovarci di fronte a un muro

Quante volte abbiam picchiato, quante volte subito duro

Quante cose nate per sbaglio, quanti sbagli nati per caso

Quante volte l’orizzonte non va oltre il nostro naso

Quante volte ci sembra piana, mentre sotto gioca d’azzardo

Questa vita che ci birilla come bocce da biliardo

Questa cosa che non sappiamo, questo conto senza gli osti

Questo gioco da giocare fino in fondo a tutti i costi…

Ол Антенор деп аталды және ештеңе жоқ, ол Антенор деп аталды және солай болды

Өйткені кейбір адамдар үшін дәреже немесе каста маңызды емес

Сіздің қалай өмір сүретініңіз маңызды, бірақ олай емес

Тұзақты немесе пышақты қалай пайдалану керектігін білу маңызды ...

Антенор үйден шықты, ол сол күні кешке үйден шықты

Ойлары тудай болып тарады

Бірақ көздері жыртық, беті шіркін

Сіз бәрін дерлік жасадым деп ойлайтын жасыңыздағыдай ...

Жылқы күрсінді, бірақ қашан?

Бір әйел күлді, бірақ қайда?

Ай, ақ қалқан, арба, үстіндегі біліктер

Гитара, бос уақыт, сөздер, гитара, бос уақыт, сөздер

Пампа, шаршаған естелік, қара шөп теңізі

Мүмкін бұл романтикалық болды, бірақ ол мұны білмеді

Бірақ ол білмеді, бірақ ол білмеді ...

Ол әйел сағат сайын күлді, бұл ай түкіріп қалды

Ал ол атқа бір минут жұмсамас еді

Күнделікті сізде бар заттар туралы шу шығару қиын

Сіздің шалбарыңыз, теріңіз және айналаңыздағы иіс ...

Жертөле қаңырап бос қалды, адам мен көңілділік жетіспеді

Шетелдік болса, сағынышқа толы дер едіңіз

Сағыныш, бірақ не үшін, мұхитқа ешқашан қарамаған

Ешқашан естімеген Еуропа, ешқашан сөйлемейтін тіл туралы ма?

Антенор сусын сұрап, сәлем берді

Сабырлы және байсалды ол барлық рәсімді биледі

Адам құрбыларымен тең, қарттармен тең дерлік

Сол кеш қандай қысқа, ертеңі қанша ұзақ

Дәл сол кезде қараңғылықтың ішінен жарыққа қадам басқан біреу

Ол сыбырлап, оны әрең қорлады, бірақ ол айғайлап жатқандай болды

Шабуылға келсек, түкіруге келсек...

Антенор оған таңдана қарады, оны зерттеді және оны танымады

Ал себебі күтіп тұрған адамдар арасында тоқтап қалды

Ал ол білмеді де, білмеді де

Содан кейін ол ұмытылған немесе белгісіз әйелдің атын естіді

Бір минут біз үшін өмір қандай болса, басқалар үшін қанша рет

Ол еркектерге көз, диалог, түсіндіру үшін қарады

Бірақ егер ол айыптауды таппаса, ол ақтау үкімін таппады ...

Пышағын теңестірген Антенор шықты

Дуэльдің адымдары мен ырғақтарын еріксіз билеу

Еске түспеген әйел мен бұрын-соңды көрмеген еркек

Олар оны ұйқасы бар өлеңдер сияқты біріктірді

Ол төмен сыңай танытып, жүзінен қаншама көріністі сыпырып тастады

Ол өзін жақсы сезініп, шаршады, ол күлімсірегендей болды

Қандай мүлдем кері кеш, есте қалатын ештеңе жоқ

Темірді бетіне қаратты, қанның ағып жатқанын көрді

Бәрі жарқ етті, Антенор қатты дем алды

Ол қолын ұсынатын қимыл жасады, екіншісіне қарап, ақырын түсінді

Бәрі бекер болғанын, екіншісі өлімді іздегенін

Және ол мұны істеу керек екенін түсінді, ол жоқ болғандықтан тез жасаңыз

Оны өлтіруге бір себеп болса, екіншісі құлап, жауап бермеді

Ал ол білмеді де, білмеді де

Антенор оның құлағанын көрді, ол «бұл менің кінәм» деп естіді

«Адам екен» деп естіді, «қаш!» дегенді естіді.

Әділдік «бандит» десе, оған ақын айтар еді

Кезбе еврей сияқты, қарғыс атқан Батаво сияқты кім болды ...

Қанша рет қабырғаның алдында өзімізді кездестірдік

Қанша рет ұрдық, қанша рет бірден қатты

Қаншама қателіктен туған, қанша қателік кездейсоқ туылған

Қанша жерден көкжиек мұрнымыздан аспайды

Қаншама рет ол бізге тегіс болып көрінеді, ал астында құмар ойнайды

Бұл өмір бізбен бильярд сияқты ойнайды

Бұл біз білмейміз, бұл хосттарсыз есеп

Бұл ойынды кез келген жағдайда толық ойнау керек ...