Родная Тишина - Екатерина Яшникова

В славном городе Готэме всё спокойно,

В славном городе Готэме тишь да гладь.

То не арестанта ведут конвойные,

То картошку идут сажать.

Ликвидированы ересь и мракобесие,

Никаких героев не надо здесь,

И без них всё спокойно, и людям весело,

Ну а если герой ты – сюда не лезь.

Где посеяно поле экспериментов,

Урожай богатый который год.

Колос мирного атома чёрной лентой

Над болтами колышется и растёт.

Шёпот спальной топи ютит и греет,

Но скулит в застенках твоя мечта,

Словно пёс, привязанный к батарее,

А вокруг – кромешная пустота.

Молчи пока горит закат,

Ведь вряд ли кто-нибудь услышит.

Но не беда – тебя всегда

Поймёт твоя родная тишина.

Тишина – это буква и дух закона.

Что ей мокрый крик голосов картонных?

Тишина кончается в ложной вере,

Тишина качается в Англетере.

Тишина имеет особый тон –

Белой краской выкрашенный бетон,

Чёрный снег или в красную крапинку,

Ярким светом прерванный перекур.

Смех и слёзы – вот он людской багаж.

То ли год не наш, то ли век не наш –

Не дают дороги ни там, не здесь –

Говорят: «платите за перевес!»

И доселе страшный и незнакомый

Красный смех поднимается к горлу комом

И по капельке падают на ладонь –

Голубые обои, графин с водой.

Белых рек кисельные берега –

Это сон, что видит в снегах Макар.

А у нас всё иначе, трещит затылок

От стекла несданных бутылок, нам бы

Вместе с Макаром, да вот куда мы?

Кто покинет ради снов явь помойной ямы?

Хоть и ходят слухи, что мал-по-малу

Среди нас незаметно растут Дедалы.

Нет Матрёны, но вечен Матрёнин двор.

Эта истина смотрит на нас в упор.

Как немой укор, как призыв к полёту:

Если ты не Дедал, то кто ты?

Только

Такому геройству одна цена:

За добро, будь добр, плати сполна,

Ведь оно дороже чем тишина.

Ведь оно дороже чем тишина…

Молчи, пока горит закат,

Сжигая комнаты и крыши.

И всё до тла за ночь, зола

Осталась лишь.

Родная, тише.

Нананана-нананана

Родная тишина.

Даңқты Готам қаласында бәрі тыныш,

Даңқты Готам қаласында тыныштық пен тыныштық.

Бұл ертіп бара жатқан тұтқын емес,

Олар картоп отырғызбақшы.

Жамандық пен қараңғылықты жою,

Мұнда батырлар қажет емес

Оларсыз бәрі тыныш, адамдар көңілді,

Жарайды, егер сіз батыр болсаңыз - бұл жерге бармаңыз.

Тәжірибе өрісі егілген жерде,

Қай жылы егін мол болады.

Қара таспамен бейбіт атомның құлағы

Ол тербеліп, болттардың үстінде өседі.

Ұйқыдағы батпақтың сыбдыры тығылып, жылытады,

Бірақ сенің арманың зындандарда жылап жатыр,

Батареяға байланған ит сияқты

Ал айналаның бәрі бос.

Күн батқанша үндеме

Өйткені, ешкім естімейді.

Бірақ бұл маңызды емес - сіз әрқашан

Туған тыныштығыңызды түсініңіз.

Тыныштық - заңның әрпі мен рухы.

Оған картон дауыстарының дымқыл айқайы қандай?

Үнсіздік жалған сеніммен аяқталады

Англеттерде тыныштық.

Тыныштық ерекше реңкке ие -

Ақ боялған бетон

Қара қар немесе қызыл нүктелі

Түтін үзілісін жарқын жарық үзді.

Күлкі мен көз жасы - міне, бұл адамның жүгі.

Не жыл біздікі емес, не ғасыр біздікі емес -

Олар мұнда емес, ол жақта да жол бермейді -

Олар: «Артықшылық үшін төле!» дейді.

Және осы уақытқа дейін қорқынышты және бейтаныс

Қызыл күлкі көмейге дейін көтеріледі.

Ал тамшы тамшы алақанға түседі -

Көк тұсқағаз, су құйылған графин.

Ақ өзендердің желе банктері -

Бұл Макардың қарда көретін түсі.

Ал бізде бәрі басқаша, арқасы жарылып жатыр

Жеткізілмеген бөтелкелердің стаканынан біз едік

Макармен бірге біз қайдамыз?

Арман үшін қоқыс шұңқырының шындығынан кім кетеді?

Бірте-бірте деген қауесет бар

Біздің арамызда Дедал сезілмейтіндей өсіп келеді.

Матриона жоқ, бірақ Матрёнаның соты мәңгілік.

Бұл шындық бізге қарап тұр.

Үнсіз сөгіс сияқты, ұшуға шақыру сияқты:

Дедал болмасаң, сен кімсің?

Тек

Мұндай ерліктің бір бағасы бар:

Жақсылық үшін, мейірімді бол, толық төле,

Өйткені, бұл үнсіздіктен қымбат.

Өйткені, бұл үнсіздіктен қымбат ...

Күн батқанша үндеме

Өртеніп жатқан бөлмелер мен шатырлар.

Және бәрі бір түнде жерге, күл

Тек қана қалды.

Қымбаттым, тыныш бол.

Нананана-нананана

Туған тыныштық.