Мы ели печенье - Екатерина Яшникова

Мы ели печенье.

Я прятала крошки в карман.

Мне совестно мусорить даже в таких пустяках.

Мы ели печенье.

К руке прилипала рука

(Так сладко) сама.

Не знаю, зачем я оставила их до весны

В кармане.

Царапают память – чуть лезу в него.

Мы ели печенье.

И были беседы вкусны.

А крошки чего?

Имеет значенье лишь там, где излишни слова.

Лишь то, что живёт вне течения, имеет значенье.

Я лезу в карман и смотрю, как в холодный январь

Мы ели печенье.

Біз печенье жедік.

Мен үгінділерді қалтамға тығып қойдым.

Осындай ұсақ-түйектерге де қоқыс тастауға ұяламын.

Біз печенье жедік.

Қол қолға жабысты

(сонша тәтті) өзі.

Мен оларды көктемге дейін неге тастап кеткенімді білмеймін

Қалтада.

Олар менің жадымды сызып тастайды - мен оған жай ғана көтерілемін.

Біз печенье жедік.

Әрі әңгімелері дәмді болды.

Ал үгінділер ше?

Сөздің артық болған жері ғана маңызды.

Тек ағымнан тыс өмір сүретін нәрсе маңызды.

Қалтамды салып, қаңтардың салқыны сияқтымын

Біз печенье жедік.