Далёкая Радуга - Екатерина Яшникова

В окне проносятся дома, проносятся леса, проносятся столетия.

Куда спешит по проводам чей голос для кого он дрогнет в тишине.

Во мне безмолвие ума, и эти голоса – единственный на свете яд,

Что даст мне силы разгадать, какой конечный фон и скоро ли конец.

Наши дома под бурными потоками –

Кивает корма – приветствуют со дна.

Мы – тишина.

Мы – Радуга далёкая.

И где-то идёт последняя волна.

Огни мерцают в вышине, прекрасен звёздный час, открыт знакомый райский сад

Трава сокроет все следы.

Бежим за небеса, над звёздами летать.

Они горели столько лет, они сгорят без нас, и всё, что нам останется –

Срывать запретные плоды и пробовать опять, и пробовать опять.

Наши дома под бурными потоками –

Кивает корма – приветствуют со дна.

Мы – тишина.

Мы – Радуга далёкая.

И где-то идёт последняя волна.

Терезеде үйлер асығады, ормандар асығады, ғасырлар асығады.

Сымдар бойымен асығатын дауыс қайда, кім үшін үнсіз дірілдейді.

Менде ақылдың тыныштығы бар, бұл дауыстар әлемдегі жалғыз у,

Бұл маған соңғы фонның не екенін және соңы қаншалықты тез болатынын анықтауға күш береді.

Біздің үйлер дауылдың астында -

Қатты басын изеді – төменнен амандасады.

Біз үндемейміз.

Біз алыстағы кемпірқосақпыз.

Және бір жерде соңғы толқын келеді.

Аспанда шамдар жыпылықтайды, даңқтың тамаша сағаты, таныс Едем бағы ашық

Шөп барлық іздерді жасырады.

Аспанға жүгіреміз, жұлдыздардың үстінен ұшамыз.

Олар қаншама жыл өртенді, бізсіз де жанып кетеді, ал біз үшін бәрі қалады -

Тыйым салынған жемісті таңдап, әрекетті қайталаңыз және әрекетті қайталаңыз.

Біздің үйлер дауылдың астында -

Қатты басын изеді – төменнен амандасады.

Біз үндемейміз.

Біз алыстағы кемпірқосақпыз.

Және бір жерде соңғы толқын келеді.