Фольклорище - Wolf Rahm

Там далеко, среди леса потерянный,

Временем брошен в ночном ковыле

Старый трактир из черного дерева,

Вечным заклятьем прибитый к земле.

Ночь напирает на серые ставни,

Силится леший забраться в трубу,

Бродит за дверью чудище старое,

Воет на луну.

Сквозь частокол бревен перекошенных

Страшные рожи в просветах щелей

Смотрят с тоскою зло, завороженно

На хмельных людей.

Но жаркий камин полыхает уверенно,

Сладостным дымом дышит труба!

Крепкие стены из черного дерева

Не проломить никому никогда!

Снедью и яствами бочки наполнены,

Пива в подвале на тысячу лет!

Но жить такою жизнью безмолвною –

Словно как жизни вовсе и нет…

Дверь мы крепку высадим,

На дорожку выбежим,

Нечисть распугаем хрипом пьяным!

В чащу за околицу,

Где живет Фольклорище,

Двинемся гурьбой и будь что будет там!

Дверь мы крепку высадим,

На дорожку выбежим,

Нечисть распугаем хрипом пьяным!

В чащу за околицу,

Где живет Фольклорище,

Двинемся гурьбой и будь что будет там!

Узкой тропою вдаль убегая,

Ветром иль скукой гонимы своей

Что нас в дремучем лесу ожидает,

Знать не дано, дальше будет видней

Так и исчезнем во мраке безвременья,

Старый камин пламя ветру отдаст,

Но может быть кто-то

Когда-нибудь

Где-нибудь

Странные сказки расскажет про нас…

Алыста, орманда адасып,

Түнгі қауырсын шөпке лақтырылған уақыт

Ескі қара ағаш қонақ үйі,

Жерге шегеленген мәңгілік сиқыр.

Түн сұр жапқыштарды басады,

Гоблин құбырға түсуге тырысады,

Есіктің сыртында кәрі құбыжық қаңғып жүр,

Айда айқайлау.

Бұрылған бөренелердің палисадасы арқылы

Жарықтардың саңылауларында қорқынышты тұлғалар

Олар зұлымдықты аңсаумен, сиқырлы көрінеді

Мас адамдарға.

Бірақ ыстық Камин сенімді түрде жанады,

Түтін мұржасы тәтті түтінмен тыныс алады!

Қара ағаштан жасалған берік қабырғалар

Ешқашан ешкімге сынбаңыз!

Бөшкелер тамақ пен ыдысқа толы,

Мың жыл бойы жертөледегі сыра!

Бірақ мұндай үнсіз өмір сүру -

Тіршілік жоқ сияқты...

Есікті мықтап қоямыз,

Жүгіріп жолға шығайық

Біз зұлым рухтарды маскүнемдікпен қорқытамыз!

Шеттегі қалың тоғайда,

Фольклор қай жерде өмір сүреді?

Көпшілікпен көшіп, не болса да келейік!

Есікті мықтап қоямыз,

Жүгіріп жолға шығайық

Біз зұлым рухтарды маскүнемдікпен қорқытамыз!

Шеттегі қалың тоғайда,

Фольклор қай жерде өмір сүреді?

Көпшілікпен көшіп, не болса да келейік!

Алысқа тар жолмен жүгіріп,

Жел немесе зерігу оларды басқарады

Бізді қалың орманда не күтіп тұр

Білуге ​​берілмейді, сонда түсінікті болады

Осылайша біз мәңгілік қараңғыда жоғалып кетеміз,

Ескі камин желге жалын береді,

Бірақ біреу шығар

Бір күні

Бір жерде

Біртүрлі ертегілер біз туралы айтады ...