Я иду в кабак - Владимир Асмолов

В час когда душа моя, как птица,

Бьется в клетке ноющих костей,

Не в больницу я иду лечиться,

Не в театр иду, и не в музей

ПР:

Я иду в кабак, где гитарист,

Мой приятель, улыбнется мне

И гитара вновь заговорит,

Запоет, заплачет в тишине

Нет со мной друзей моих хороших,

И тебя со мною рядом нет

Разбросало нас, как горсть горошин,

Брошенных зачем-то в белый свет

ПР:

Я бы пропил горькую обиду

С горестями всеми заодно.

Только одиночество, как видно,

Не залить ни водкой, ни вином

ПР:

Жаным құстай болған сағатта,

Сүйектері ауырған торда ұрады,

Мен емделуге ауруханаға бармаймын,

Мен театрға да, мұражайға да бармаймын

т.б.:

Мен гитарист тұрған тавернаға барамын,

Менің досым маған күледі

Ал гитара қайтадан сөйлейді

Ән салады, үнсіз жылайды

Жақсы достарым қасымда жоқ,

Ал сен менің қасымда емессің

Бізді бір уыс бұршақтай шашып жіберді,

Белгілі бір себептермен ақ жарыққа лақтырылды

т.б.:

Ащы ренішті ішер едім

Бір уақытта қайғымен.

Тек жалғыздық, шамасы

Арақпен де, шараппен де толтырмаңыз

т.б.: