Скука - Владимир Асмолов

В дом ко мне вошла без стука, скука,

И спросила простодушно:" Что брат, скучно?

Я, какая-никакая, все ж душа живая,

Так давай с тобою вместе поскучаем.

Зря ты так меня встречаешь, знаешь,

Что слыву я бабой скверной — это верно.

Но ведь я, хотя и скука, не какая-нибудь кукла,

Да и знаем мы давным-давно друг друга.

Я вполне демократична, лично,

И своею быть в народе я не против.

Цели нет определенной, но пузырь тоски зеленой

Мы раздавим под огурчик под соленый.

Добрых, злых, холодных, страстных — разных,

У меня знакомых много — слава богу.

Я весь мир исколесила, только ночью синей,

Мне нигде так не скучалось как в России."

Үйіме тықылдамай кірді зерігу,

Ал ол тапқырлықпен сұрады: «Не, аға, қызықсыз ба?

Мен, әлі де тірі жанмын,

Ендеше сенімен жалықайық.

Сен мені бекер кездестірдің, білесің бе,

Әйелді арам деп жүргенім рас.

Бірақ мен скучно болсам да, қуыршақ емеспін,

Иә, біз бір-бірімізді бұрыннан танимыз.

Мен өз басым демократияшылмын,

Ал мен халық арасында болғаныма қарсы емеспін.

Белгілі мақсат жоқ, жасыл азаптың көпіршігі

Біз оны маринадталған қияр сияқты ұсақтаймыз.

Жақсы, жаман, суық, құмарлық - әртүрлі,

Менің достарым көп – Құдайға шүкір.

Мен бүкіл әлемді шарладым, тек көк түнде,

Мен ешқашан Ресейдегідей еш жерде жалықпадым».