Поезд любви - Владимир Асмолов

Вот и все — ты уже не моя.

Мне ясна эта сцена немая.

Ты уходишь, не уходя,

Ты обнимаешь, не обнимая.

И все что вижу я, все, что знаю я —

Болью сердце мое обжигает.

Поле нашей Любви обживает

Воронье твоего вранья!

Больно все знать,

Знать и молчать,

Не подавая виду.

Останови,

Поезд любви,

Останови,

Я выйду.

На душе неземная боль,

И такая вековая усталость,

Только встать и уйти мне осталось

Почему ж остаюсь я с тобой?

Потому что меня все еще пьянят,

Эти волосы, эти духи, это платье,

Поцелуев фальшивых яд И удушье фальшивых объятий

Твоих.

Бар болғаны - сен енді менікі емессің.

Бұл көрініс маған түсінікті.

Сен кетпей кетесің

Құшақтамастан құшақтайсың.

Менің көретінім, білетінім бар

Ауырсыну жүрегімді күйдіреді.

Біздің махаббатымыздың өрісі кеңейіп келеді

Өтірігіңнің қарғасы!

Бәрін білудің өзі ауырады

Біл және үндеме

Оны көрсетпей.

Тоқта

махаббат пойызы,

Тоқта

Мен шығамын.

Жан дүниемде мұң бар,

Және мұндай ескі шаршау

Тек орнымнан тұрып кету керек

Неге мен сенімен қалдым?

Себебі мен әлі де мас болып жүрмін

Мына шаш, мына иіссу, мына көйлек

Өтірік удың сүйісі және жалған құшақтардың тұншығуы

сенікі.