Улица снов - Владимир Асмолов

Лодка сна опрокинется —

Я открою глаза:

В незнакомой гостинице

Нас разбудит гроза.

И представит друг другу нас

Яркий всполох в окне.

Ты посмотришь испуганно

И прижмешься ко мне.

Только что, среди моря цветов

Мы гуляли по Улице Снов,

Но только в жизни твоей реальной

Я прохожий случайный

С Улицы Снов, с Улицы Снов.

Лодка сна опрокинется

В Никуда и в Нигде,

И реальность раздвинется,

Как круги на воде.

Мы проснемся, мы вынырнем

Из реальности сна —

И окажется вымыслом

Эта ночь и весна.

Ұйқы қайығы аударылады

Мен көзімді ашамын:

Бейтаныс қонақүйде

Дауыл бізді оятады.

Ал бізді бір-бірімізбен таныстыр

Терезеде жарқыраған жарқыл.

Сіз қорқатын сияқтысыз

Ал маған құшақта.

Дәл қазір, гүлдер теңізінің арасында

Армандар көшесімен жүрдік,

Бірақ тек сіздің шынайы өміріңізде

Мен кездейсоқ өтіп бара жатқан адаммын

Армандар көшінен, Армандар көшінен.

Ұйқы қайығы аударылады

Ешқайда және ешқайда,

Ал шындық бөлек жылжиды

Судағы шеңберлер сияқты.

Біз оянамыз, біз пайда боламыз

Арманның шындығынан -

Ал ол фантастика болып шығады

Бұл түн және көктем.