Saputnik - Đorđe Balašević

Na granici sam bio posle ponoći

Mrak je moja boja i tu nema pomoći

Carinik, jos dečak

Klimnuo mi glavom zvaničan i krut

I samo lupio pečat:

«Sve u redu, laku noć i sretan put»

Put se odmotava k’o dugi sivi šal

Sutra će se stare koke picnuti za bal

Takav dan se pamti

Petnaest godina u vetar poslatih

Dolaze svi maturanti

Al' će neki neke teško poznati

Dosadne proslave mi dođu kao kazna

Ali svejedno

Idem, možda najzad saznam:

Gde je moja Pegava?

Dugo me izbegava

Nije mi se javila, nikad više

Magija je prestala, negde mi je nestala

Kao leptiri pre kiše

Gde je moja Pegi Su?

«Nije ovde», rekli su

«Oni su odselili, nemoj zvati»

Ostao je samo lik, mali verni saputnik

Mali svitac srebrni, da me prati

Promiču dani kao jablani uz drum

Jutro već miriše na vanilu i na rum

Gde su?

Kako se drže?

Baš da vidim šta je s' dobrim đacima

Oni se potroše brže

Mi smo nekad bili generacija

Түн ортасынан кейін шекарада болдым

Қараңғылық - менің түсім және ешқандай көмек жоқ

Кеденші, әлі бала

Ол формальды және қатып басын изеді

Және жай ғана мөрді бұзды:

«Жарайды, қайырлы түн және бақытты сапар»

Жол ұзын сұр орамалдай босап кетеді

Ертең кәрі тауықтар доп үшін ашуланады

Осындай күн есте қалды

Он бес жыл желге жіберілді

Барлық түлектер келеді

Бірақ кейбіреулерге кейбірін білу қиынға соғады

Жалықтыратын мерекелер маған жаза ретінде келеді

Бірақ бәрібір

Мен барамын, бәлкім, мен ақырында білемін:

Менің Pegava қайда?

Ол менен ұзақ уақыт бойы аулақ жүреді

Ол маған қоңырау шалмады, енді ешқашан

Сиқыр тоқтады, мен бір жерде жоғалып кеттім

Жаңбыр алдындағы көбелектер сияқты

Менің Пегги Су қайда?

«Ол мұнда жоқ», - деді олар

«Олар көшіп кетті, қоңырау шалмаңыз»

Мінезі, кішкентай адал серігі ғана қалды

Кішкентай күміс шам, менің артымнан

Жол жиегіндегі алма ағашындай күндер өтеді

Таңертең ваниль мен ромның иісі шығып тұр

Олар қайда?

Олар қалай шыдайды?

Жақсы студенттермен не болатынын көру үшін

Олар тезірек тұтынылады

Біз бір ұрпақ болдық